Dana Mathewson

Dana Mathewson
US Open 2017
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats San Diego, CA, VS[1]
Geboortedatum 19 december 1990
Woonplaats Orlando, FL, VS[1]
Lengte 1,68 m[2]
Gewicht 52 kg[2]
Slaghand rechts
Enkelspel
Winst-verliesbalans 191–138
Hoogste positie 7e (10 januari 2022)
Masters halve finale (2021)
Paralympische Spelen kwartfinale (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2021)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (2019)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 173–116
Hoogste positie 4e (9 september 2019)
Masters finale (2018)
Paralympische Spelen 2e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (2022–2024)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (2021)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open finale (2017)
Laatst bijgewerkt op: 29 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Dana Mathewson (San Diego, 19 december 1990) is een rolstoeltennis­speelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Mathewson begon met tennis toen zij dertien jaar oud was.[3] Zij speelt rechtshandig. In september 2019 werd zij nummer vier van de wereldranglijst in het dubbelspel. In januari 2022 bereikte zij haar hoogste positie in het enkelspel: de zevende plaats.

Medische voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In haar jeugd was Mathewson een enthousiast voelbalspeelster. Toen zij tien jaar oud was, werd zij tijdens de training overvallen door een extreme pijn in de onderrug, die na een half uur uitmondde in een verlam­ming van het onderlichaam. Klinisch onderzoek wees later uit dat zij was getroffen door transverse myelitis, een zeldzame aandoening van het zenuwstelsel die inhoudt dat het ruggenmerg wordt aangetast door het immuunsysteem.[4] Aangezien deze overdwarse aantasting op iedere hoogte van de wervelkolom kan optreden, beschouwt Mathewson het als een gelukje dat het bij haar helemaal onderin zit.[5] Daardoor kan zij nu ook wel weer een klein stukje lopen.[5] Onder druk van haar moeder begon Dana aan aangepaste sporten – na deelname aan een rolstoeltenniskamp voor jongeren besloot zij in deze sport verder te gaan.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

2006 – 2008[bewerken | brontekst bewerken]

Mathewson debuteerde in oktober 2006 op het juniorentoernooi van de USTA National Wheelchair Championships – een jaar later deed zij op dat toernooi zowel bij de meisjes als de vrouwen mee. In april 2008 won zij bij de vrouwen het Florida Open-toernooi (categorie 1 bij de ITF) in Boca Raton. In oktober van dat jaar bereikte zij de vijfde plaats op de ITF-wereldranglijst voor junioren.

2009 – 2013[bewerken | brontekst bewerken]

In april 2009 speelde Mathewson weer op het Florida Open – nu verloor zij in de tweede ronde van de Duitse Katharina Krüger. In juli was haar eerste van – tot op heden(juni 202) – tien deelnames aan de World Team Cup (het rolstoelequivalent van de Fed Cup) dat toen in Nottingham (Engeland) werd gehouden. In augustus nam Mathewson voor het eerst deel aan de internationale editie van de USTA Wheelchair Tennis Championships, die jaarlijks in Saint Louis worden georganiseerd tegelijk met het US Open – zij verloor daar in de kwartfinale van de Nederlandse Korie Homan. In de periode 2009–2013 maakte Mathewson deel uit van het rolstoeltennisteam van de Universiteit van Arizona in Tucson – naast de coaching die zij daar ontving, behaalde zij er ook haar diploma in speech, language & hearing sciences.[3] Na 2009 nog deelname aan de World Team Cup in 2010 en 2011.

2014 – 2018[bewerken | brontekst bewerken]

Na het beëindigen van haar studie hervatte Mathewson haar tennisloopbaan. In augustus deelname aan de USTA Wheelchair Tennis Championships, in Saint Louis (ook in 2015). In 2015, 2016, 2017 en 2018 ook weer deelname aan de World Team Cup. Vanaf 2017 nam Mathewson deel aan grandslamtoernooien – op het US Open wordt zij sindsdien uitgenodigd door middel van een wildcard; op Wimbledon 2017 kon zij als alternate meedoen, door afmelding van Jiske Griffioen, als partner van Aniek van Koot. Op de Wheelchair Tennis Masters 2018, het officieus wereldkampioenschap, bereikte zij samen met de Britse Louise Hunt de dubbelspelfinale – zij verloren die van het Nederlands duo Marjolein Buis en Aniek van Koot.

2019[bewerken | brontekst bewerken]

In mei haar achtste deelname aan de World Team Cup. In juli won zij op het Swiss Open de dubbelspeltitel samen met Kgothatso Montjane – in de finale versloegen zij het Duitse koppel Sabine Ellerbrock en Katharina Krüger.[6] De week erna speelde Mathewson met de Nederlander Tom Egberink op het gemengd dubbelspeltoernooi van de British Open Wheelchair Tennis Championships – zij wonnen de titel, ten koste van het Franse koppel Charlotte Famin en Nicolas Peifer.[7] Op de Para Pan-American Games (augustus) won Mathewson de gouden medaille in het dubbelspel, samen met landgenote Emmy Kaiser. Op het US Open won zij voor het eerst een grandslampartij, van de Zuid-Afrikaanse Kgothatso Montjane. Anno 2019 studeert zij aan het Londense University College, om de graad van Master te behalen in audiologie – na haar tennisloopbaan wil zij pediatrisch audioloog worden.[3]

2021[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het eerst nam Mathewson deel aan het enkelspel van een grandslamtoernooi buiten de Verenigde Staten, op Roland Garros – zij strandde in de eerste ronde. In september haar negende deelname aan de World Team Cup.

2022[bewerken | brontekst bewerken]

In mei haar tiende deelname aan de World Team Cup. Op Roland Garros won zij haar eerste grandslampartij buiten de Verenigde Staten. Op het dubbelspel van Wimbledon won zij haar eerste grandslamtitel, met de Japanse Yui Kamiji aan haar zijde.

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

  • De kwartfinale is doorgaans de eerste ronde.
toernooi 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open KF 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. KF
Vlag van Verenigde Staten US Open KF KF HF KF KF 1R 1R g.t.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

  • De halve finale is doorgaans de eerste ronde.
toernooi 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open HF HF HF
Vlag van Frankrijk Roland Garros HF 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon HF g.t. W
Vlag van Verenigde Staten US Open F HF HF HF HF 1R HF g.t.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Dana Mathewson.