Ben Weyts
| Ben Weyts | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Volledige naam | Ben Louisa Gustaaf Weyts | |||
| Geboortedatum | 12 november 1970 | |||
| Geboorteplaats | Leuven | |||
| Kieskring |  Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012) Vlaams-Brabant | |||
| Regio |  Vlaanderen | |||
| Land | .svg){kind=small} België | |||
| Partij | N-VA | |||
| Viceminister-president van Vlaanderen | ||||
| Aangetreden | 2 juli 2019 | |||
| Regering | Homans Jambon | |||
| Voorganger | Liesbeth Homans | |||
| Vlaams minister van Onderwijs, Sport, Vlaamse Rand en Dierenwelzijn | ||||
| Aangetreden | 2 oktober 2019 | |||
| Regering | Jambon | |||
| Voorganger | Hijzelf (als minister van Dierenwelzijn) Hilde Crevits (als minister van Onderwijs) Philippe Muyters (als minister van Sport) | |||
| Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken, Vlaamse rand, Toerisme en Dierenwelzijn | ||||
| Aangetreden | 25 juli 2014 | |||
| Einde termijn | 2 oktober 2019 | |||
| Regering | Bourgeois, Homans | |||
| Voorganger | Hilde Crevits (als minister van Mobiliteit en Openbare Werken) Geert Bourgeois (als minister van Vlaamse Rand en Toerisme) | |||
| Opvolger | Hijzelf (als minister van Vlaamse Rand en Dierenwelzijn) Lydia Peeters (als minister van Openbare Werken en Mobiliteit) Zuhal Demir (als minister van Toerisme) | |||
| Functies | ||||
| 2008-2014 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2011-2014 | Ondervoorzitter N-VA | |||
| 2013-heden | Gemeenteraadslid Beersel | |||
| 2014 2019-heden | Vlaams Parlementslid[2] | |||
| 2014 | Deelstaatsenator[3] | |||
| 2014-2019 | Vlaams minister van Mobiliteit, Openbare Werken, Vlaamse rand, Toerisme en Dierenwelzijn | |||
| 2019-heden | Viceminister-president van Vlaanderen | |||
| 2019-heden | Vlaams minister van Onderwijs, Sport en Dierenwelzijn | |||
| Website | ||||
| ||||
Ben Louisa Gustaaf Weyts[4] (Leuven, 12 november 1970) is een Belgisch politicus voor de N-VA. Hij is sinds 2019 Vlaams minister van Onderwijs, Dierenwelzijn en Sport en werd toen ook Vlaams viceminister-president.[5]
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Ben Weyts is licentiaat in de politieke wetenschappen. Hij deed er negen jaar over, maar combineerde dit naar eigen zeggen met werken en studeerde onderweg korte tijd aan de hogeschool.[6] Tijdens zijn studententijd in Gent was Weyts een van de heroprichters van de Vlaams Nationale Studentenunie (VNSU).
Van 1998 tot 1999 was hij stafmedewerker en in 1999 korte tijd directeur van het Vormingscentrum Lodewijk Dosfel. Van 1999 tot 2000 was hij medewerker van de Volksunie-fractie in de Kamer van volksvertegenwoordigers en van 2000 tot 2001 partijwoordvoerder. Na het uiteenvallen van de partij was hij van 2001 tot 2004 woordvoerder van de N-VA.
Toen Geert Bourgeois na de Vlaamse verkiezingen van 2004 werd aangeduid als Vlaams minister, werd Weyts van 2004 tot 2005 zijn woordvoerder en adjunct-kabinetschef. Tussen 2005 en 2008 was hij woordvoerder en kabinetschef.
Kamerlid (2008-2014)[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat Herman Van Rompuy in december 2008 de leiding nam van de regering-Van Rompuy, kwam Weyts als opvolger in de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar hij bleef zetelen tot in 2014. Als Kamerlid legde Weyts zich toe op het werk in de commissie Binnenlandse Zaken. Ben Weyts profileerde zich als federaal parlementslid vooral op de communautaire problematiek, de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, de werking van de politie en deugdzaam en efficiënt bestuur. Hij kreeg in korte tijd het imago van een actief parlementslid en een communautaire hardliner.
Eind juli 2009 diende Weyts een wetsvoorstel in waardoor er nog maar één belangenconflict kan worden ingeroepen tegen één en dezelfde beslissing. Zodoende kan er geen carrousel meer ontstaan van opeenvolgende belangenconflicten van diverse parlementen. Weyts deed dit nadat het Grondwettelijk Hof zich eerder onbevoegd verklaarde in deze zaak.[7]
In augustus 2009 pleitte Weyts voor een aanpassing van het dotatiesysteem, waarbij een onderscheid moet gemaakt worden tussen een persoonlijke vergoeding (bijvoorbeeld het loon van een minister) en een vergoeding voor de werkingskosten van de koning.[8]
Bij de verkiezingen van 13 juni 2010 werd hij in de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde verkozen als lijsttrekker voor N-VA. Op 20 juli 2010 werd hij door zijn collega-parlementsleden verkozen als eerste ondervoorzitter van de Kamer.
Op 18 oktober 2010 diende Ben Weyts een voorstel in voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Binnen N-VA voerde hij de onderhandelingen over BHV. Hij kreeg van de Franstaligen, voor zijn onverzettelijkheid, de bijnaam 'Ben Laden'.
Eind januari 2011 kreeg Weyts de Franstalige media over zich door een wetsvoorstel in te dienen dat artsen en andere beoefenaars van een gezondheidsberoep verplicht om de taal te kennen van het gebied waar ze werken. Het voorstel zou ervoor moeten zorgen dat artsen en verpleegkundigen in Brussel tweetalig zijn.[9]
Op 19 maart 2011 werd Weyts aangeduid als ondervoorzitter van N-VA, wat hij bleef tot in 2014.
In maart 2011 haalde hij meermaals het nieuws met de zaak-Koekelberg. Na financiële wantoestanden op een dienstreis naar Qatar vroeg Weyts namens N-VA het ontslag van Fernand Koekelberg, de commissaris-generaal van de federale politie.[10] De druppel was een omzendbrief die in 2008 werd verspreid naar alle directies van de federale politie met de bedoeling de instructies door te geven van boven naar beneden. Koekelberg maant in de omzendbrief aan tot "voorzichtigheid, gebaseerd op budgettaire discipline bij het plannen en uitvoeren van dienstverplaatsingen in binnen- en buitenland". Een regel die hij zelf met de voeten treedt.[11] Enkele dagen later nam Koekelberg ontslag.
Na een incident met ambassadeur Jan De Bruyne eind 2012 in Congo-Brazzaville, waarbij tijdens een bijeenkomst van Flanders Investment and Trade enkel Nederlands zou zijn gesproken, sprak Ben Weyts over 'selectieve verontwaardiging'. Hij wees op de verzachtende omstandigheden en het feit dat er 'zelfs Belgische diplomaten te vinden zijn die geen Nederlands spreken'.[12]
In oktober 2012 werd Weyts verkozen tot gemeenteraadslid van Beersel, waar hij N-VA-fractieleider in de gemeenteraad werd.
Vlaams minister (2014-heden)[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 stond hij op de eerste plaats van de N-VA-lijst in Vlaams-Brabant. Hij werd naast Vlaams Parlementslid ook deelstaatsenator. Deze mandaten waren van korte duur, want eind juli 2014 werd Weyts Vlaams minister van Mobiliteit, Openbare Werken, Vlaamse Rand, Toerisme en Dierenwelzijn in de regering-Bourgeois. Hij is de eerste Vlaamse minister die dierenwelzijn als een aparte en volwaardige bevoegdheid beheert. Hij profileert zich ook sterk op het thema verkeersveiligheid, en hamert op investeringen in de Oosterweelverbinding en de Ring rond Brussel.
In oktober 2014 werd het ontslag van Weyts als Vlaams minister geëist, omdat hij te gast was op een feest ter ere van de 90ste verjaardag van de omstreden Bob Maes. Maes verloor na de Tweede Wereldoorlog zijn burgerrechten, hoewel hij nooit veroordeeld werd. Hij was ook een van de oprichters van de Vlaamse Militanten Orde.[13]
In december 2014 werd een nieuw N-VA-partijbestuur verkozen. Weyts was niet langer ondervoorzitter van de partij.
Bij de lokale verkiezingen van 2018 was hij lijsttrekker voor zijn partij in Beersel.[14] De partij ging er een zetel op achteruit, maar trad toch toe tot het lokale bestuur. Weyts was met 1806 voorkeursstemmen de op een na populairste politicus in Beersel. Bij de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 werd hij als Vlaams-Brabants N-VA-lijsttrekker opnieuw verkozen als Vlaams Parlementslid, wat hij bleef tot in oktober dat jaar.
Op 18 december 2018 kondigde Weyts als minister voor dierenwelzijn een verbod op pelsdierkweek in 2023 af.[15] Een maand voordien was een petitie tegen nertsenfokkerijen al door 40.000 mensen ondertekend.[16]
Begin juli 2019 nam Vlaams minister-president Geert Bourgeois ontslag om in het Europees Parlement te gaan zetelen. Hij werd opgevolgd door viceminister-president Liesbeth Homans. Weyts nam vervolgens deze functie over.[5]
In de regering-Jambon, die op 2 oktober 2019 aantrad, werd hij Vlaams minister van Onderwijs, Sport en Dierenwelzijn. Hij bleef ook viceminister-president.
Als minister voor onderwijs tijdens de coronapandemie in 2021 kregen Vlaamse leerlingen een extra week paasvakantie, door een fout in het persbericht van Ben Weyts.[17]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 