یان شوانکمایر
| یان شوانکمایر | |
|---|---|
 یان شوانکمایر در سال ۲۰۱۳ | |
| زادهٔ | ۴ سپتامبر ۱۹۳۴ (۸۹ سال) پراگ، چکسلواکی |
| پیشه | کارگردان فیلم |
| همسر(ها) | Eva Švankmajerová |
یان شوانکمایر (به چکی: Jan Švankmajer) (زاده ۴ سپتامبر ۱۹۳۴ در پراگ) هنرمند فراواقع‌گرای چکی است. او که با رسانه‌های مختلفی کار می‌کند، بیشتر به خاطر پویانمایی‌های فراواقع‌گرایانه و فیلم‌های بلندش شناخته شده‌است که الهام‌بخش هنرمندان بزرگ دیگری از قبیل تیم برتون، تری گیلیام و برادران کوای بوده‌است.
شوانکمایر در دهه‌های اخیر به خاطر استفادهٔ منحصر به فردش از تکنیک استاپ موشن و ساخت تصاویر فراواقع‌گرا، ترسناک و در عین حال مضحک مشهور شده‌است. او در حال حاضر نیز در پراگ مشغول فیلم‌سازی است.
از فیلم‌های بلند او می‌توان از فاوست (۱۹۹۴) که اقتباسی از اثر گوته است، و از فیلم‌های کوتاه به ابعاد مکالمه (عنوان اصلی: Moznosti dialogu) (۱۹۸۲) و غذا (عنوان اصلی: Jidlo) (۱۹۹۲) اشاره کرد.
فیلم‌های بلند[ویرایش]
- آلیس (۱۹۸۸)
- فاوست (۱۹۹۴)
- اوتیک کوچک (۲۰۰۰)
- جنون (۲۰۰۵)
- زنده ماندن (نظریه و تمرین) (۲۰۱۰)
- حشرات (۲۰۱۸)
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یان شوانکمایر موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک کارگردان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |