گل‌خورک
| گل خورک | |
|---|---|
 | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| بالارده: | ماهی‌های استخوان‌دار |
| رده: | پرتوبالگان |
| بالاراسته: | خاربالگان |
| راسته: | سوف‌ماهی‌سانان |
| زیرراسته: | گاوماهی‌واران |
| تیره: | گاوماهیان |
| زیرخانواده: | گل‌خورک |
| سرده‌ها | |
| Apocryptes | |
| مترادف | |
| |
گل‌خورک، یا اشلمبو، یا لنگوچ، نوعی ماهی دوزیست است. در هندیجان در کنار ساحل خلیج فارس نیز به نام «بوشلمبو» شناخته می‌شوند و به وفور نیز یافت می‌گردند.
مشخصات[ویرایش]
بدن خاکستری، اولین باله پشتی متمایل به ارغوانی پوشیده با لکه‌های تیره، دومین باله پشتی دارای ۲ یا ۳ ردیف لکه‌های سفید دوکی شکل است. باله دمی تیره رنگ؛ دندان روی آرواره‌ها قرار گرفته‌است. ارتفاع اولین باله پشتی از طولش بیشتر است. طول دومین باله پشتی بیشتر از اولی است.
متوسط اندازه آن در رودخانه سرباز ۱۵ سانتی‌متر است. نمونه‌های ۳۰سانتیمتری نیز مشاهده شده‌اند.
زیستگاه[ویرایش]
ساحل رودهایی که دارای ساحل ماسه‌ای توأم با گل و لای باشند. در درون بستر نقب‌هایی حفر نموده و در آنجا پنهان می‌شوند. آب‌های گل آلود را ترجیح می‌دهند. روی ساحل رودخانه تا فاصله حدود پنج متر نیز از آب فاصله می‌گیرند. دمای آب در زیستگاه‌های این ماهی تا ۳۸ درجه نیز می‌رسد.
در ایران و اطراف در قسمتهای پایینی رودخانه‌های حوزه خلیج فارس و دجله و کارون و حوزه‌های مکران، هرمز ، خلیج فارس و سواحل بوشهر و جزیره شیف، قسمتهای پایینی رودخانه‌های جگین، گابریک، سرباز و میناب فراوان است.
منابع[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گل‌خورک موجود است. |
- ماهیان آب‌های داخلی ایران
- صادقی، سید ناصر، ویژگیهای زیستی و ریخت‌شناسی ماهیان جنوب ایران (خلیج فارس و دریای عمان)، انتشارات نقش مهر ۱۳۸۰
- اسدی، ه و دهقانی پشترودی، اطلس ماهیان خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات و آموزش شیلات ایران ۱۳۷۵