کوه نکروز
| کوه نه‌که‌روز | |
|---|---|
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۲۶۲۰ متر (۸۵۹۵ پا) |
| مختصات | ۳۶°۰۹′ شمالی ۴۶°۱۱′ شرقی / ۳۶٫۱۵۰°شمالی ۴۶٫۱۸۳°شرقی |
| جغرافیا | |
| موقعیت | کردستان؛سقز |
| رشته‌کوه مادر | زاگرس |
کوه نه‌که‌روز در ۲۵ کیلومتری غرب سقز واقع شده[۱] و ۲۶۲۰ متر ارتفاع دارد. این کوه جزو کوهستان زاگرس است و رودخانه چم سقز که سرشاخه اصلی زرینه رود است از این کوه سرچشمه می‌گیرد و گیاهان غالب بر دامنه های این کوه اکثراً از خانواده گیاهی چتریان و لگومینوزها می باشند[۲].
مسیر صعود به قله[ویرایش]
مسیر صعود به قله نه‌که‌روز از روستای میرده شروع شده و سپس به روستای قبغلوچه می رسد[۳]. همچنین می‌توان از روستا دریاوی نیز به قله نه‌که‌روز رفت.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ جاذبه گردشگری شهرستان سقز را بشناسید، خبرگزاری میزان، ۱۳۹۶
- ↑ سیمای منابع طبیعی کردستان بایگانی‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine، اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کردستان
- ↑ نکروز( نه که روز ) صعود یک روزه، ویکی لاک
منابع[ویرایش]
- ولدبیگی، اکبر (۱۳۸۴). جلوه‌های طبیعی کردستان. انتشارات پرتوبیان. شابک ۹۶۴۸۳۲۷۵۷۲.
- غزنی، سرافزار؛ توکلی، محمد رئوف (۱۳۶۷). سیر الاکراد: در تاریخ و جغرافیای کردستان. تهران: توکلی.
- سنندجی، شکرالله (۱۳۷۵). تحفه ناصری در تاریخ جغرافیای کردستان. تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر. شابک ۹۷۸۹۶۴۰۰۰۲۱۶۲.
- فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور استان کردستان: شهرستانهای سقز، مریوان. تهران: سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. ۱۳۸۶. شابک ۹۶۴۸۴۰۸۶۹۶.
- خضری، سعید؛ ثروتی، محمد رضا (۱۳۷۹). جغرافیای طبیعی کردستان موکریان. تهران: ناقوس. شابک ۹۶۴۶۷۵۹۹۹۸.