کورش صفوی

کورش صفوی
زادهٔ۶ تیر ۱۳۳۵
تهران، ایران
درگذشت۲۰ مرداد ۱۴۰۲ (۶۷ سال)[۱]
تهران، ایران
آرامگاهنیکوزیا
محل تحصیلدانشگاه تهران
مدرسه عالی ترجمه
دانشگاه دولتی اوهایو
استادعلی‌محمد حق‌شناس، محمد رضا شفیعی کدکنی، علی رواقی
پیشه
  • زبان‌شناس
  • مترجم
  • استاد دانشگاه
همسر(ها)سوسن همایون
والدین
  • احمد عمادالدین صفوی (پدر)
  • پروین‌دخت جاویدپور (مادر)

کورش صفوی (۶ تیر ۱۳۳۵ – ۲۰ مرداد ۱۴۰۲) زبان‌شناس و مترجم[۲] ایرانی، و استاد دانشگاه علامه طباطبائی بود. پژوهش‌های او در زمینهٔ معناشناسی، نشانه‌شناسی، رابطهٔ زبان‌شناسی و ادبیات و تاریخ زبان‌شناسی بود.

زندگی[ویرایش]

کوروش صفوی، زبان‌شناس ایرانی در تهران زاده شد. پدر او احمد عمادالدین صفوی، رئیس دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران بود و به دنبال مأموریتی تدریسی، او را در دوماهگی به سوییس برد. تحصیلات ابتدائی خود را در آلمان و اتریش گذراند و به جز زبان آلمانی، زبان‌های یونانی باستان و لاتینی را آموخت. پدرش با ناتل خانلری و باستانی پاریزی نشست و برخاست داشت. در سال ۱۳۴۹ با پایان مأموریت پدر، به ایران بازگشت، ولی زبان فارسی را با دشواری سخن می‌گفت. دیپلم آلمانی او به این دلیل در ایران پذیرفته نشد که آلمان نیز دیپلم ایرانی را نمی‌پذیرفت.[۳] صفوی ناگزیر شد دورهٔ دبیرستان را دوباره در ایران بگذراند و از دبیرستان هدف ۴ آن ایام دیپلم ریاضی بگیرد. سپس به رشتهٔ زبان و ادبیات آلمانی دانشگاه تهران رفت و سال بعد انتقالی به مدرسهٔ عالی ترجمه گرفت و در سال ۱۳۵۴ موفق به دریافت مدرک کارشناسی زبان آلمانی از این دانشگاه شد.[۳]

کورش صفوی در دومین کارگاه معنی‌شناسی انجمن زبان‌شناسی ایران، خردادماه ۱۳۹۰

در همان سال برای ادامهٔ تحصیل به آمریکا رفت؛ و پس از یک فصل تحصیل در رشتهٔ زبان‌شناسی در دانشگاه دولتی اوهایو و دو نیمسال تحصیل در ام.آی. تی، به دلیل سکتهٔ پدر به ایران بازگشت و در سال ۱۳۵۶ وارد دورهٔ کارشناسی ارشد زبان‌شناسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۸ و پیش از انقلاب فرهنگی موفق شد تا در مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شود. پایان‌نامهٔ وی «آزادی و بند در واژگان غیربسیط زبان فارسی» زیر نظر علی‌محمد حق‌شناس دفاع شد.[۳] وی در همان سال ۱۳۵۶ ابتدا به صورت حق‌التدریسی سپس به صورت قراردادی و پیمانی به استخدام دانشکدهٔ علوم و ارتباطات درآمد.[۳] وی نزدیک به ده سال پس از اخذ کارشناسی ارشد خود و هنگامی که دورهٔ دکتری زبانشناسی دانشگاه تهران دوباره بازگشایی شد، وارد این دوره شد و در سال ۱۳۷۲ دکتری زبان‌شناسی خود را با پایان‌نامهٔ «اسباب ایجاد نظم در ادب فارسی» به راهنمایی علی‌محمد حق‌شناس از این دانشگاه گرفت.[۴] صفوی دارای پژوهش‌های متعددی در زمینه معنی‌شناسی، نشانه‌شناسی، رابطه زبان‌شناسی و ادبیات و تاریخ زبان‌شناسی است.

او در ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ در ۶۷ سالگی در قبرس شمالی درگذشت.[۵][۶][۷] دربارهٔ علت درگذشت کورش صفوی شایعاتی مطرح شده بود که فرزند او در گفت‌وگو با سایت جامعه خبری عصرگاه این شایعات را به کلی تکذیب کرد.[۸]

انتقادات[ویرایش]

ساجد طیبی (عضو پژوهشگاه دانش‌های بنیادی) در مقایسه‌ای میان دو ترجمه از کتاب درآمدی تازه بر فلسفهٔ زبان از ویلیام لایکن، ترجمهٔ کورش صفوی را زیر سؤال می‌برد. طیبی، ترجمهٔ میثم محمدامینی (استادیار پژوهشکده مطالعات بنیادین علم و فناوری) را ترجمه‌ای بسیار خوب و ترجمه کوروش صفوی را «نمونه‌ای اعلا از ترجمهٔ بد از کتابی فلسفه» دانسته و ایرادات پرشماری از این ترجمه را در ادامه نقل کرده‌است.[۹]

آثار[ویرایش]

تألیف[ویرایش]

  • درآمدی بر زبان‌شناسی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰.
  • واژه‌نامهٔ زبان‌شناسی. تهران: نشر مجرد. ۱۳۶۱.
  • نگاهی به پیشینهٔ زبان فارسی. تهران: نشر مرکز. ۱۳۶۷.
  • هفت گفتار دربارهٔ ترجمه. تهران: نشر مرکز. ۱۳۷۱.
  • از زبان‌شناسی به ادبیات. ج اول: نظم. تهران: نشر مرکز. ۱۳۷۱.
  • گفتارهایی در زبان‌شناسی. تهران: نشر هرمس. ۱۳۸۰.
  • درآمدی بر معنی‌شناسی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی. ۱۳۸۰.
  • منطق در زبان‌شناسی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی. ۱۳۸۰.
  • از زبان‌شناسی به ادبیات. ج دوم: شعر. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی. ۱۳۸۱.
  • معنی‌شناسی کاربردی. تهران: نشر همشهری. ۱۳۸۲.
  • فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی. تهران: نشر فرهنگ معاصر. ۱۳۸۴.
  • نگاهی به ادبیات از دیدگاه زبان‌شناسی. تهران: انتشارات انجمن شاعران ایران. ۱۳۸۴.
  • زبان‌های دنیا: چهار مقاله در زبان‌شناسی، تهران: انتشارات سعاد. ۱۳۸۴.
  • آشنایی با نظام‌های نوشتاری. تهران: نشر پژواک کیوان. ۱۳۸۵.
  • آشنایی با معنی‌شناسی. تهران: نشر پژواک کیوان. ۱۳۸۵.
  • آشنایی با تاریخ زبان‌های ایران. تهران: نشر پژواک کیوان. ۱۳۸۵.
  • آشنایی با تاریخ زبان‌شناسی. تهران: نشر پژواک کیوان. ۱۳۸۵.
  • مبانی زبان‌شناسی. با همکاری احمد سمیعی، لطف‌الله یارمحمدی. تهران: سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی: وزارت آموزش و پرورش. ۱۳۸۷.
  • استعاره از نگاهی دیگر، تهران: انجمن شاعران ایران. ۱۳۸۷.
  • سرگردان در فلسفهٔ ادبیات. تهران: انجمن شاعران ایران. ۱۳۸۹.

ترجمه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. محل دفن: قبرس شمالی نیکوزیا«کورش صفوی درگذشت». ایسنا. ۲۰ مرداد ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۲۰ مرداد ۱۴۰۲.
  2. «صفوی: به جای دغدغه کمبود واژه، به فکر تولید علم باشیم». خبرگزاری فارس. ۱۷ تیر ۱۳۸۷. دریافت‌شده در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ «گفتگو با کوروش صفوی/زبان‌شناس‌ها به زبان فارسی خیانت نمی‌کنند». ایسنا. ۱۸ فروردین ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸.
  4. نغزگوی کهن، مهرداد؛ راسخ مهند، محمد (۱۳۹۴). جشن‌نامهٔ دکتر کورش صفوی. تهران: سیاهرود. صص. ۱۱–۱۲. شابک ۹۷۸۶۰۰۷۶۱۷۲۲۹.
  5. Behnegarsoft.com (۲۰۲۳-۰۸-۱۱). «میگنا - دکتر کورش صفوی درگذشت». میگنا: پایگاه خبری روان‌شناسی و سلامت. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۱۱.
  6. «کورش صفوی درگذشت». آفتاب. ۲۰ مرداد ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۱۱.
  7. «ناصر فیض درگذشت کوروش صفوی را تسلیت گفت». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۲۵ مرداد ۱۴۰۲.
  8. بستر%20خواب%20مواجه%20می%20شوند. «اصلاحیه خبر علت درگذشت کورش صفوی» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). عصرگاه. ۲۲ مرداد ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۴۰۲.
  9. طیبی، ساجد (۱۳۹۲). «دربارهٔ دو ترجمه از یک کتاب» (PDF). خبرنامهٔ انجمن منطق ایران (۳).

پیوند به بیرون[ویرایش]