کردی کلیایی
| کردی کلیایی | |
|---|---|
Default | |
| الفبای کردی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | sdh |
کلیایی ( به کوردی : کولیای ) گویشی از زبان کردی است که به عنوان یکی از گویش‌های کردی جنوبی دسته‌بندی شده و در میان ایل کلیایی تکلم می‌شود.[۱]
حوزهٔ رواج[ویرایش]
کردی کلیایی زبان اصلی ایل کلیایی است و در بخش بزرگی از استان کرمانشاه و مناطقی از استان کردستان تکلم می‌شود. اصلی‌ترین مراکز تکلم کردی کلیایی شهرستان سنقر و کلیایی،این گویش همچنین در شرق شهرستان کامیاران، جنوب شهرستان قروه در استان کردستان نیز به کار می‌رود.[۲]
گویش کلیایی با گویش کردی کرند و نیز کردی گروسی شباهت دارد. همچنین ویژگی‌های مشترک بسیاری با کردی کرماشانی، کلهری و کردی ایلامی (فیلی) دارد. بعضی از ویژگی‌های کردی کلیایی نیز با کردی سورانی به دلیل همسایگی از ناحیه شمال به شهرستان قروه و شهرستان دهگلان و ناحیه غرب به شهرستان کامیاران نیز مشترک است. بسامد واژه‌های مشترک با کُردی مرکزی به‌ویژه کُردی اردلانی ناحیه ییلاق در کُردی کلیایی بالا است.[۳]
ویژگی‌های دستوری[ویرایش]
در کردی کلیایی همانند کردی سورانی در هنگام صرف فعل حال و گذشتۀ استمراری پیشوند /ئه/ استفاده می‌شود.[۱] با این وجود گویش کلیایی به دلیل عدم وجود ویژگی ارگاتیو ناقص که در کردی سورانی وجود دارد، از این گویش متمایز می‌شود و به همین دلیل در گروه گویش‌های کردی جنوبی رده‌بندی می‌شود.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ خبرگزاری مهر: دیار ترکان کردی‌گوی در کرمانشاه/ طرح‌های گردشگری اشتغال‌زا برای جاذبه‌هایی مهجور، نوشتۀ مسعود اسماعیلی، نوشته‌شده در ۳۰ دی ۱۳۹۲؛[پیوند مرده] بازدید در ۲۸ تیر ۱۴۰۰.
- ↑ ذوالفقاری، اردشیر، تاریخ زبان‌های ایرانی و جغرافیای گویش‌ها و لهجه‌های کرمانشاه، کرمانشاه: موسسه فرهنگی هنری و سینمایی کوثر، ۱۳۹۴.
- ↑ خنجری، سلمان، بررسی ساختمان دستوری گویش کردی سنقر کلیایی و مقایسه ریشه‌ای واژه‌های ایرانی باستان، پایان‌نامه رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستانی در مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران: ١٣٨٧.