کاوشگر گرانش ای
کاوشگر گرانش A ( یا GP-A ) (به انگلیسی: Gravity Probe A) یک آزمایش فضایی با هدف آزمودن نظریهٔ نسبیت عام بود که به طور مشترک توسط ناسا و رصدخانهٔ اخترفیزیکی اسمیتسونین انجام شد. طی این آزمایش٬یک میزر هیدروژن بسیار دقیق ٬ برای سنجش تغییر آهنگ گذر زمان در شرایط گرانش ضعیف‌تر ٬ به فضا فرستاده‌شد.
کاوشگر در ۱۸ ژوئن ۱۹۷۶ توسط یک موشک Scout پرتاب شد و به مدت ۱ ساعت و ۵۵ دقیقه در فضا باقی‌ماند. پس از آن ٬طبق برنامه ٬ به درون اقیانوس آرام سقوط کرد و منهدم شد.[۱]
روش آزمایش[ویرایش]
کاوشگر صد کیلوگرمی GP-A ٬ حامل یک میزر هیدروژن بود که در طول آزمایش فعال شد و یک تکرارکننده ریزموج برای اندازه‌گیری انتقال دوپلر سیگنال میزر نیز تعبیه شده بود. ماهواره تقریباً عمودی پرتاب گردید تا بیشترین تغییر را در گرانش دیده شده در چارچوب میزر ایجاد کند٬ و به ارتفاع ۱۰٬۰۰۰ کیلومتری رسید.در این شرایط نسبیت عام پیش‌بینی می‌کند که آهنگ گذر زمان باید به مقدار چهار و نیم قسمت در ۱۰ میلیارد قسمت ٬ سریع‌تر از روی زمین باشد.
طبق آنچه در همان سال اعلام گردید٬ روش به کار گرفته شده٬ دقت کافی برای ثبت چنین تغییرات ناچیزی را دارا بود.[۲]
نتیجه[ویرایش]
نتیجهٔ آزمایش ٬ پیش‌بینیِ نسبیت عام را٬ تا دقت ۷۰ جزء در میلیون تأیید نمود.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۰ مارس ۲۰۱۳.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۰ مارس ۲۰۱۳.