چله‌نشینی
چلّه‌نشینی گرفته‌شده از عدد چهل و نوعی عبادت خاص دراویش است که در آن شخص چله‌نشین به اعتکاف و روزه مشغول گشته و مدت چهل شبانه‌روز ریاضت‌کشی می‌کند.[۱]
اهدف چله‌نشینی[ویرایش]
تزکیه نَفس از اهداف چله‌نشینان است.[۲]
چله‌موسی[ویرایش]
«هرگاه داخل خلوت شدی، به خود مگو که پس از اربعین از آن بيرون می‌آیی، زیرا هرکه با خود چنین گوید، در روز اول از خلوت بيرون آمده‌است، با خود بگو که اين مکان تا روز قیامت، قبر توست.»
شیخ نجم‌الدین کبری به نقل از شیخ بن عمار
معمول صوفیان بوده‌است که در سال، یک‌بار به چلّه می‌نشستند و بهترین ایام را برای چله‌نشینی، ماه ذی‌القعده و دهه نخست ماه ذی‌الحجه می‌دانستند.
پانویس[ویرایش]
- ↑ ناظم الاطبا
- ↑ چله‌نشینی در غزنی، ۴۰ روز در زیر زمین، بی‌بی‌سی فارسی
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |