پروین پایدار

پروین پایدار (ناهید یگانه) (۷ مهر ۱۳۲۸، تبریز - ۲۸ مهر ۱۳۸۴) نویسنده فمینیست ایرانی و کارشناس مسایل زنان در دانشگاه سوآز لندن بود.^{[۱] [۲]}

پروین پایدار برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و در رشته جامعه‌شناسی کالج بیرک بک لندن تحصیل کرد و دکترای خود را در جامعه‌شناسی سیاسی گرفت و کار را با همکاری با اداره پناهندگان سیاسی بریتانیا و ترکیب آن با سرویس دانشگاه جهانی آغاز کرد.^[۳] با وقوع انقلاب ۱۳۵۷ بازگشت او و همسرش به ایران به تعویق افتاد و طی اقامت در خارج از ایران در حوزه مسائل زنان و کودکان فعالیت کرده و سال‌هایی را به فعالیت در پاکستان، ازبکستان و افغانستان و کار با مؤسسه‌هایی همچون شورای پناهندگان انگلستان، برنامه‌های خدماتی برای بوسنیا، خدمات جهانی دانشگاهی، نجات کودکان، خدمات داوطلبانه ماوراء دریاها، بنیاد توسعه برای زنان سازمان ملل ( UNIFEM ) گذراند.^[۴]

پروین پایدار یکی از بنیان‌گذاران مجله «نیمه دیگر» در لندن بود که بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نخستین نشریه فمینیستی فارسی زبان بود و نقشی مهم در تعیین خط مشی مجله داشت. سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ نیز مدیریت برنامه «نجات کودکان» در آسیای مرکزی، و سپس مدیریت برنامه در مؤسسه «خدمت داوطلبانه در ماورا دریاها» در پاکستان برعهده داشت^[۳] و پس از حکومت طالبان، برای کار برای مسایل زنان به افغانستان رفت.^[۱]

او برای «همکاری زنان با باورها و گرایش‌های سیاسی متفاوت و تداوم این همکاری‌ها» اهمیت بسیار قایل بود^[۳] و با اینکه خود سکولار بود، بر همکاری میان زنان سکولار و اسلامی تأکید داشت و فمینیسم اسلامی را به رسمیت می‌شناخت.^[۱]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

• (زنان و فرایند سیاسی قرن بیستم در ایران) Women and the Political Process in Twentieth Century Iran (Cambridge University Press، ۱۹۹۵).^[۲]
• زیر سایه اسلام: جنبش زنان ایران، (همکاری با افسانه نجم آبادی و هما افشار)، ۱۹۸۲، انتشارات زد ^[۲]
• Feminism and Islam in Iran, in Deniz Kandiyoti(ed), Gendering the Middle East, I.B. Tauris, London, ۱۹۹۶;
• Gender of Democracy: The Encounter between Feminism and Reformism in Contemporary Iran, United Nations Research Institute for Social Development, Geneva, 2001.^[۵]

پانویس[ویرایش]