پراکندگی رادرفورد

پراکندگی رادرفورد یک پراکندگی کشسان از ذرات باردار توسط کنش کولنی می‌باشد. این پدیده فیزیکی در ۱۹۱۱ توسط ارنست رادرفورد توضیح داده شد^[۱] و منجر به توسعه مدل اتمی رادرفورد و در نهایت مدل اتمی بور گردید. در حال حاضر از این روش در علوم مواد به عنوان یک روش برای تحلیل ساختار مواد استفاده می‌شود که این روش تکنیک پس پراکندگی رادرفورد نام دارد. پراکندگی رادرفورد در ابتدا پراکندگی کولنی نام داشت. علت این بود که این پراکندگی تنها به بار استاتیکی الکتریکی و نیروی کولنی مربوط بوده و فواصل بر اساس پتانسیل الکتریکی تعیین می‌شود. آزمایش کلاسیک رادرفورد در برخورد ذرات آلفا به هسته طلا یک مثال از پراکندگی کشسان می‌باشد، چون انرژی و سرعت ذرات پیش و پس ار برخورد یکسان باقی می‌ماند.

منابع[ویرایش]

کتاب‌های درسی[ویرایش]

• Goldstein, Herbert; Poole, Charles; Safko, John (2002). Classical Mechanics (third ed.). Addison-Wesley. ISBN 0-201-65702-3.

پیوند به بیرون[ویرایش]

• E. Rutherford, The Scattering of α and β Particles by Matter and the Structure of the Atom, Philosophical Magazine. Series 6, vol. 21. May 1911
• Geiger, H.; Marsden, E. (1909). "On a Diffuse Reflection of the α-Particles". Proceedings of the Royal Society. 82 (A): 495–500. Bibcode:1909RSPSA..82..495G. doi:10.1098/rspa.1909.0054. Archived from the original on January 2, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)