پادشاهی افغانستان
پادشاهی افغانستان د افغانستان واکمنان (پشتو) Dǝ Afġānistān wākmanān پادشاهی افغانستان (فارسی) Pādešāhī-ye Afġānistān افغانستان | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۲۶–۱۹۷۳ | |||||||||
.svg) نشان | |||||||||
.svg) | |||||||||
| پایتخت | کابل | ||||||||
| زبان(های) رایج | فارسی و پشتو | ||||||||
| دین(ها) | اسلام | ||||||||
| حکومت | سلطنت مشروطه | ||||||||
| شاه | |||||||||
• ۱۹۲۶–۱۹۲۹ | امان‌الله خان | ||||||||
• ۱۹۲۹ | امان‌الله خان | ||||||||
• ۱۹۲۹ | امیر حبیب‌الله کلکانی | ||||||||
• ۱۹۲۹–۱۹۳۳ | محمد نادر شاه | ||||||||
• ۱۹۳۳–۱۹۷۳ | محمد ظاهرشاه | ||||||||
| نخست‌وزیر | |||||||||
• ۱۹۲۹–۱۹۴۶ | محمد خان (اول) | ||||||||
• ۱۹۷۲–۱۹۷۳ | محمد شفیق (آخر) | ||||||||
| قوه مقننه | لوی جرگه | ||||||||
| دوره تاریخی | در خلال دوره • جنگ سرد | ||||||||
• موفقیت امارات افغان | ۹ ژوئن ۱۹۲۶ | ||||||||
• لغو سلطنت | ۱۷ ژوئیه ۱۹۷۳ | ||||||||
| مساحت | |||||||||
| ۱۹۷۳ | ۶۴۷٬۵۰۰ کیلومتر مربع (۲۵۰٬۰۰۰ مایل مربع) | ||||||||
| جمعیت | |||||||||
• ۱۹۷۳ | ۱۱٬۹۶۶٬۴۰۰ | ||||||||
| واحد پول | افغانی | ||||||||
| پیش‌شماره تلفنی | ۹۳ | ||||||||
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AF | ||||||||
| |||||||||
| امروز بخشی از |  افغانستان | ||||||||
.svg)
پادشاهی افغانستان یک سلطنت مشروطه در جنوب و آسیای مرکزی بود که در سال ۱۹۲۶ به عنوان یک کشور از امارت افغانستان تأسیس شد. نخستین پادشاه، امان‌الله خان بود که هفت سال پس از به دست گرفتن قدرت، پادشاهی خود را اعلام کرد.[۱]
تاریخ[ویرایش]
امیر امان‌الله خان مشتاق نوسازی افغانستان بود و چندین قیام را به رهبری مخالفان محافظه کار خود برانگیخت. یکی از این شورش‌ها در حالی که او در سال ۱۹۲۷ از اروپا بازدید می‌کرد آغاز شد. او به نفع برادرش عنایت الله خان، که تنها سه روز قبل از قدرت گرفتن رهبر شورش حبیب‌الله کلاکانی و بازگرداندن امارت، حکومت کرد، کناره‌گیری کرد.
پس از ۱۰ ماه، محمد نادر، وزیر جنگ امان‌الله خان، از تبعید به هند بازگشت. ارتش او دولت سقاوی را سرنگون کرد و کابل را غارت کرد. پس از آن، نیروهای کلاکانی را دستگیر و اعدام کردند. محمد نادر پادشاهی را احیا کرد، در اکتبر ۱۹۲۹ به عنوان محمد نادرشاه به عنوان پادشاه افغانستان اعلام شد و در ادامه راه اصلاح طلبی آخرین پادشاه، امان‌الله خان را بازگرداند. جانشین او پسرش محمد ظاهر شاه شد که حکومتش از سال ۱۹۳۳ آغاز شد و ۳۹ سال به طول انجامید. ظاهر شاه، آخرین پادشاه افغانستان، در نهایت توسط پسر عموی خود محمد داوود خان سرنگون شد که با موفقیت به سلطنت چند صد ساله پایان داد و یک جمهوری ایجاد کرد. تحت رهبری ظاهر شاه بود که دولت افغانستان به دنبال روابط با جهان خارج، به ویژه با اتحاد جماهیر شوروی، فرانسه، بریتانیای کبیر و ایالات متحده بود.
در ۲۷ سپتامبر ۱۹۳۴، در زمان ظاهر شاه، پادشاهی افغانستان به جامعه ملل پیوست. در طول جنگ جهانی دوم، افغانستان بی‌طرف ماند و سیاست دیپلماتیک عدم تعهد را دنبال کرد. اگر چه افغانستان در جنگ جهانی دوم بی‌طرف بود، اما روابطی با آلمان نازی داشت، اما پس از حمله انگلیس و شوروی به ایران این روابط قطع شد.
افغانستان در ۲۹ اوت ۱۹۴۶ به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد. در سال ۱۹۴۷، افغانستان تنها عضو سازمان ملل بود که به پذیرش پاکستان در سازمان ملل رای منفی داد. این بیشتر به دلیل درخواست پادشاهی برای پشتونستان انجام شد. نیکیتا خروشچف از پایتخت کابل دیدن کرد و در سال ۱۹۵۵ ادعاهای افغانها را در مورد پشتونستان تأیید کرد. افغانستان همچنین در سال ۱۹۶۱ به عضویت جنبش غیرمتعهدها درآمد. داوود خان، نخست‌وزیر افغانستان در آن زمان، برای توسعه صنایع مدرن و آموزش در کشور تلاش زیادی کرد. در جولای ۱۹۷۳، داود خان در حالی که ظاهرشاه در کشور نبود، کودتای بدون خونریزی انجام داد. ماه بعد، ظاهر شاه به امید اجتناب از یک جنگ داخلی، که رسماً پایان پادشاهی افغانستان و آغاز جمهوری را نشان داد، از سلطنت کنار رفت.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Rubin, Barnett. "DĀWŪD KHAN". In Ehsan Yarshater (ed.). Encyclopædia Iranica (Online ed.). United States: Columbia University. Archived from the original on 25 December 2018. Retrieved 20 March 2009.