نیکی هیلی
نیکی هیلی | |
|---|---|
 هیلی در ۲۰۲۴ | |
| بیست و نهمین سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد | |
| دوره مسئولیت ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷ – ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸ | |
| رئیس‌جمهور | دونالد ترامپ |
| قائم‌مقام | |
| پس از | سامانتا پاور |
| پیش از | کلی کرفت |
| صد و شانزدهمین فرماندار کارولینای جنوبی | |
| دوره مسئولیت ۱۲ ژانویه ۲۰۱۱ – ۲۴ ژانویه ۲۰۱۷ | |
| معاون |
|
| پس از | مارک سنفورد |
| پیش از | هنری مک‌مستر |
| عضو مجلس نمایندگان کارولینای جنوبی از حوزهٔ هشتاد و هفتم | |
| دوره مسئولیت ۱۱ ژانویه ۲۰۰۵ – ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ | |
| پس از | لری کون |
| پیش از | تاد آتواتر |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | نمراتا نیکی راندوا[۱] ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۷۲ (۵۲ سال) بمبرگ، کارولینای جنوبی، ایالات متحده |
| حزب سیاسی | جمهوری‌خواه |
| همسر(ان) | مایکل هیلی (ا. ۱۹۹۶) |
| فرزندان | ۲ |
| تحصیلات | دانشگاه کلمسون (کارشناسی علوم) |
| پیشه |
|
| امضا |  |
| وبگاه | |
نیکی هِیْلی (به انگلیسی: Nikki Haley) (نام هنگام تولد: نمراتا نیکی راندوا (به انگلیسی: Nimarata Nikki Randhawa)[۲][۳][۴][۵] (زادهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۷۲)[۶][۷] سیاستمدار و دیپلمات آمریکایی است که از ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد بود.[۸] هیلی عضو حزب جمهوری‌خواه است و نخستین آمریکایی هندی به‌شمار می‌رود که در کابینهٔ ریاست‌جمهوری خدمت کرده‌است.
پیش از این مقام، هیلی از ژانویهٔ ۲۰۰۵ تا ژانویهٔ ۲۰۱۱ نمایندگی شهرستان لکزینگتن را در مجلس نمایندگان کارولینای جنوبی بر عهده داشت. سپس از ژانویهٔ ۲۰۱۱ تا ژانویهٔ ۲۰۱۷ میلادی، به مقام یکصد و شانزدهمین فرماندار ایالت کارولینای جنوبی انتخاب شد.[۹] هیلی اولین زنی بود که به مقام فرمانداری در کارولینای جنوبی رسید. همچنین، او پس از بابی جیندال، دومین فرماندار هندی-امریکایی در ایالات متحده بود. او، در طول دوران فرمانداری، جوان‌ترین فرماندار در ایالات متحده بود.[۱۰][۱۱] او در نوامبر ۲۰۱۰ برای در اختیار گرفتن سمت فرمانداری ایالت کارولینای جنوبی نامزد انتخابات شد و مورد حمایت میت رامنی، سارا پیلین و جنبش تی پارتی قرار گرفت و در انتخابات پیروز شد.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] سپس در نوامبر ۲۰۱۴ نیز وی مجدداً به سمت فرماندار ایالت کارولینای جنوبی انتخاب شد.
هیلی از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ به عنوان سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد فعالیت کرد. او با رأی ۹۶ به ۴ مجلس سنای ایالات متحده آمریکا برای انتصاب به این سمت مورد تأیید قرار گرفت و در ژانویه ۲۰۱۷ سوگند خورد. در پی بحران ۲۰۱۷–۲۰۱۸ کره شمالی، او تمایل ایالات متحده به استفاده از نیروی نظامی در پاسخ به آزمایش‌های موشکی بیشتر کره شمالی را مورد تأیید قرار داد. او قویاً از اسرائیل در شورای امنیت سازمان ملل متحد حمایت کرد،[۱۶] و رهبری تلاش‌ها برای خروج آمریکا از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد را برعهده گرفت. او داوطلبانه در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸ از سفیری کناره گرفت.
هیلی کمپین ریاست‌جمهوری خود را در فوریهٔ ۲۰۲۳ اعلام کرد.[۱۷] او و ترامپ تنها نامزدهای اصلی شرکت‌کننده در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان شدند.[۱۸] هیلی کمپین خود را در ۶ مارس ۲۰۲۴ به حالت تعلیق درآورد.[۱۹]
زندگی[ویرایش]
نیکی هیلی در ۲۰ ژانویه ۱۹۷۲ در بامبرگ، کارولینای جنوبی در خانواده‌ای سیک متولد شد. والدینش مهاجرانی از پنجاب، هند بودند. او دو برادر و یک خواهر دارد.[۲][۳][۴][۵][۲۰] وی دانش‌آموخته رشته حسابداری در مقطع کارشناسی از دانشگاه کلمسون است. با پیوستن به کسب و کاری که مادرش در زمینه تولید پوشاک زنانه راه انداخته بود، توانست به همراه خانواده به موفقیت تجاری و اقتصادی دست پیدا کند. در سال ۱۹۹۸ به عضویت هیئت مدیره اتاق بازرگانی شهرستان ارینجبرگ، کارولینای جنوبی درآمد و در سال ۲۰۰۳ عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی لکسینگتون، کارولینای جنوبی شد.[نیازمند منبع]
سفیر آمریکا در سازمان ملل[ویرایش]
در نوامبر ۲۰۱۶ میلادی، دونالد ترامپ اعلام کرد: قصد دارد نیکی هیلی را به عنوان سفیر آمریکا در سازمان ملل منصوب کند.[۲۱] در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۷ مجلس سنای آمریکا، او را با ۹۶ رای موافق در مقابل ۴ رأی مخالف، به عنوان سفیر آمریکا در سازمان ملل تأیید کرد.[۲۲]
در ۵ آوریل ۲۰۱۷ هیلی در سخنان خود در شورای امنیت سازمان ملل، یک روز پس از حمله شیمیایی ۲۰۱۷ خان شیخون، گفت: روسیه، اسد و ایران علاقه‌ای به صلح ندارند و اگر در پاسخ کاری صورت نگیرد چنین حملاتی تکرار خواهند شد.[۲۳] او در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۱۸ از سمت خود استعفا داد. رئیس‌جمهور آمریکا این خبر را در توییتر خود اعلام کرده‌است.[۲۴]
ایران[ویرایش]
هیلی روز پنجشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۶ موشکی را به خبرنگاران نشان داد که به گفته او از عربستان به واشینگتن انتقال داده شده‌است. وی اظهار داشت که این موشک، همان موشک بالستیکی است که حوثی‌های یمن به فرودگاه ریاض پرتاب کرده بودند. به گفته این مقام آمریکایی این موشک آرم/نشان گروه صنعتی شهید باقری را روی خود داشته و با مشخصات موشک‌های ایرانی همخوانی دارد. نیکی هیلی تأکید کرد ایران قطعنامه شورای امنیت و برجام را نقض کرده و گفت، اکنون کشورهای دنیا مشاهده می‌کنند که برجام رفتار ایران را عوض نکرده و ایران به رفتارهای بی‌ثبات‌کننده اش در یمن، عراق، سوریه و لبنان ادامه می‌دهد. به گفته نیکی هیلی، هیچ گروه تروریستی در منطقه نیست که ایران از آن حمایت نکند. نماینده آمریکا، در بخشی دیگر از سخنان خود، خواستار همصدایی کشورهای جهان در مقابل ایران شد. وی گفت آمریکا درصدد است این موضع را در شورای امنیت پیگیری کند. نیکی هیلی افزود، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا به همین سبب بود که از امضای برجام خودداری کرد و آن را به کنگره ارجاع داد.[۲۵]
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در پاسخ به این سخنان نیکی هیلی گفت: «طرف ایرانی علیه ادعای مطرح‌شده ازسوی آمریکا، در مورد تحویل تسلیحات به یمن، به سازمان ملل شکایت می‌کند».[۲۶]
بعد از جدا شدن از دولت ترامپ[ویرایش]
هیلی که پس کناره‌گیری از سمتش، همواره از اظهارنظر در خصوص عملکرد همکاران سابق خود در دولت اجتناب می‌کرد. پس از حمله طرفداران ترامپ به کنگره آمریکا، از جمله جمهوری‌خواهانی بود که ترامپ را در این خصوص مورد شماتت شدید قرار داد. وی در مصاحبه‌ای که در تاریخ ۱۲ ژانویه ۲۰۲۱ با مجله پلیتیکو انجام داد، عنوان کرد:
من فکر می‌کنم ترامپ هر نوع حیات سیاسی را که زین پس انتظارش را داشت، از دست داد. ما باید اقرار کنیم که به او اجازه دادیم ما را با خودش پایین بکشد. ما نمی‌بایست به او گوش می‌دادیم و دنباله‌روی وی می‌بودیم. این قبیل اتفاقات هرگز نباید مجدد روی دهد.
وی همچنین همچنین حمله ترامپ به معاون اولش مایک پنس را نفرت‌انگیز نامید.[۲۷]
همین انتقادات سرآغاز فاصله‌گرفتن این دو نفر از یکدیگر شد به طوری که وقتی هیلی تصمیم داشت در اواسط فوریه ۲۰۲۱ ملاقاتی با ترامپ در عمارت مار-ئه-لاگو متعلق به ترامپ داشته باشد، ترامپ حاضر نشد او را به حضور بپذیرد. هیلی معتقد است ترامپ آنقدر از صحنه سیاست آمریکا دور شده که بازگشت وی تقریباً غیرممکن است.[۲۸]
وی از حامیان ترور قاسم سلیمانی توسط دولت ترامپ بود.[۲۹]
نظرها و خط مشی[ویرایش]
سقط جنین[ویرایش]
هیلی خود را حامی زندگی توصیف می‌کند و به‌طور پیوسته از وضع قوانین ضد سقط جنین حمایت کرده‌است.[۳۰][۳۱][۳۲] وی در سال ۲۰۰۶ در مجلس نمایندگان کارولینای جنوبی به قانون مجازات آسیب رساندن به جنین که در آن خشونت و آسیب به جنین مشابه عمل مجرمانه علیه مادر تعریف شده، رای مثبت داد.[نیازمند منبع] در سال ۲۰۱۶، او در مقام فرماندار یک قانون جدید ایالتی را امضا کرد که سقط جنین را پس از ۲۰ هفته حاملگی ممنوع می‌کند.[۳۲]
مالیات[ویرایش]
یکی از اهداف هیلی کاهش مالیاتها است. او علیه قانونی رای داد که بر هر سیگار تولید شده مالیات اعمال می‌کرد.[۳۳]
مهاجرت[ویرایش]
هیلی که در خانواده‌ای مهاجر متولد و بزرگ شده‌است گفت: باید قوانین مهاجرت اجرا شوند. او در حمایت از قانونی که کارفرمایان را موظف می‌کند که قانونی‌بودن حضور و اقامت کارگران تازه‌کار را اثبات کنند رأی مثبت داد.[۳۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ Vercellone, Chiara. "Fact check: Nikki Haley didn't 'white-wash' her name. It's Punjabi" بایگانی‌شده در اکتبر ۱۰, ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine, یواس‌ای تودی (5 May 2021): "Haley, the daughter of Indian immigrants, was born Nimarata Nikki Randhawa … [H]er yearbook photo بایگانی‌شده در مارس ۲۰, ۲۰۲۳ توسط Wayback Machine listed her full name: 'Nimarata Nikki Randhawa'."
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Nikki Haley (R): Path to Power". The Washington Post. Retrieved September 1, 2012.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Truth in Facts". Nikki Haley for Governor. August 17, 2009. Archived from the original on 18 April 2012. Retrieved September 1, 2012.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Dewan, Shaila; Brown, Robbie (June 13, 2010). "All Her Life, Nikki Haley Was the Different One". The New York Times. Retrieved September 1, 2012.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Nikki slams Obama as Romney clinches nomination". Daily News. New York. August 29, 2012. Archived from the original on 2 November 2013. Retrieved September 1, 2012.
- ↑ Rucker, Philip (۲۰۱۰-۰۶-۰۸). "Nikki Haley: 10 things you didn't know about the S.C. Republican". Washington Post Voices.
- ↑ Page, Susan (۲۰۱۲-۰۴-۰۲). "Don't say 'no' to South Carolina Gov. Nikki Haley". USA Today.
- ↑ «نیکی هیلی با تأیید سنا نمایندهٔ آمریکا در سازمان ملل متحد شد». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۷.
- ↑ "Belles of the South". Audrey. April–May 2006.
- ↑ Phillips, Jack (November 3, 2010). "Nikki Haley First Indian-American Gov. of South Carolina". The Epoch Times. New York. Archived from the original on 7 November 2010. Retrieved July 25, 2011.
- ↑ Fausset, Richard (November 2, 2010). "Nikki Haley bests Vincent Sheheen for South Carolina governor". Los Angeles Times.
- ↑ Saltonstall, David (June 9, 2010). "South Carolina Tea Party hopeful Nikki Haley wins primary, ex-CEO of eBay grabs California GOP nod". Daily News. New York. Archived from the original on 30 July 2012. Retrieved 9 November 2012.
- ↑ O'Conner, John (May 14, 2009). "Rep. Haley announces bid to become state's first female governor". The State. (Columbia, SC).
- ↑ Kraushaar, Josh (March 16, 2010). "Romney backs Haley in S.C." پلیتیکو.
- ↑ Palin, Sarah (May 14, 2010). "Shaking it up in South Carolina with Nikki Haley". Facebook.
- ↑ Hennigan, Adrian (September 10, 2018). "13 Times Nikki Haley Stood Up for Israel at the UN (And AIPAC)". Haaretz.
- ↑ "Nikki Haley launches presidential campaign, challenging Trump for GOP nomination". ABC News (به انگلیسی). Archived from the original on February 21, 2023. Retrieved 2023-02-14.
- ↑ "Nikki Haley finally gets her solo showdown with Donald Trump in New Hampshire" (به انگلیسی). 2024-01-22. Retrieved 2024-01-22.
- ↑ Gambino، Lauren؛ Pengelly، Martin (۲۰۲۴-۰۳-۰۶). «'I have no regrets': Nikki Haley drops out of Republican presidential race». The Guardian (به انگلیسی). شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۶.
- ↑ Raj Randhawa Takes Her Family Business from Strength to Strength بایگانی‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine - NRI Achievers
- ↑ «نیکی هیلی فرمانداری که ترامپ برای نمایندگی در سازمان ملل برگزید کیست؟». وبگاه صدای آمریکا. ۲۳ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «نیکی هیلی با تأیید سنا نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد شد». وبگاه پارس تی‌وی. ۲۵ ژانویه ۲۰۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ Howell, Jr., Tom (April 5, 2017). "Nikki Haley blasts Syria, Russia directly in address to U.N." Washington Times.
- ↑ «نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد استعفا کرد» (به انگلیسی). BBC News فارسی. ۲۰۱۸-۱۰-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۰۹.
- ↑ رادیو فردا (۲۳ آذر ۱۳۹۶). «نیکی هیلی خواستار اقدام جهانی علیه ایران شد».
- ↑ رادیو فردا (۲۶ آذر ۱۳۹۶). «اعتراض به سخنان نیکی هیلی؛ ظریف: از آمریکا به سازمان ملل شکایت می‌کنیم».
- ↑ Sykes، Tom. «Nikki Haley Suddenly Condemns Donald Trump, Says She Is Disgusted by Him After Capitol Riots». The Daily Beast. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱.
- ↑ Kilander، Gustaf. «Trump 'refused' to meet Nikki Haley at Mar-a-Lago». The Independent. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱.
- ↑ «Pentagon says Iranian commander Soleimani was developing plans to attack Americans». Reuters. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱.
- ↑ Fausset, Richard; Sengupta, Somini (November 23, 2016). "Nikki Haley's Path: From Daughter of Immigrants to Trump's Pick for U.N." The New York Times. Retrieved November 26, 2016.
- ↑ Oppenheim, Maya (November 23, 2016). "Nikki Haley: Pro-life ex-Tea Party star who challenged Donald Trump's rhetoric becomes his first female appointment". ایندیپندنت. Archived from the original on June 21, 2022. Retrieved November 27, 2016.
- ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Prabhu, Maya (June 7, 2016). "Haley touts new anti-abortion law Holds ceremonial second signing of 20-week ban in conservative Upstate". The Post and Courier. Retrieved November 27, 2016.
- ↑ "Budget Spending and Taxes". Cigarette Tax. Retrieved 2011-11-04.
- ↑ Fausset, Richard (January 18, 2012). "For Romney, immigration issue offers an opportunity". Los Angeles Times.
پیوند به بیرون[ویرایش]
در میان تصاویر و رسانهها از ویکیانبار
- وبگاه رسمی
- حضور در سی-سپن
 |  | ||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |