نیکولاس باودین

نیکولاس باودین
زادهٔ۱۷ فوریه ۱۷۵۴
سنت مارتین دو ری، ایله دو ری، فرانسه
درگذشت۱۶ سپتامبر ۱۸۰۳ (۴۹ سال)
موریس
ملیتفرانسوی
پیشهاکتشاف جغرافیایی، نقشه‌نگاری، تاریخ طبیعی، آب‌نگاری

نیکلاس توماس باودین (Nicolas Thomas Baudin) (۱۷ فوریه ۱۷۵۴ – ۱۶ سپتامبر ۱۸۰۳)، کاوشگر، نقشه‌بردار، طبیعت‌گرا و آب‌نگار فرانسوی بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]

حرفه اولیه[ویرایش]

نیکلاس باودین در ۱۷ فوریه ۱۷۵۴ در «سن مارتین دی رِ» در «ایل دی رِ» به دنیا آمد.[۱] وی در سن ۱۵ سالگی به عنوان کارآموز (دریانورد) به نیروی دریایی بازرگانی پیوست. نیکلاس «قد متوسط و موهای قهوه‌ای» داشت. وی در سن ۲۰ سالگی در فلامند به کمپانی هند شرقی فرانسه پیوست. او از اِلتویل در هند بازگشت و به لوریان رفت.

قرار بود نیکلاس در ابتدای سال ۱۷۷۸ به عنوان ستوان دوم از مقصد نانت بر روی کشتی لایون حرکت کند. این کشتی به درخواست آمریکایی‌ها توسط برادرش، ژان پلتیر دودویر، تجهیز و مسلح شده بود و به دین تغییر نام پیدا کرد. در ابتدا وزیر نیروی دریایی مخالف بود، اما سرانجام نظر خود را تغییر داد و اجازه خروج را صادر نمود. این تغییر در پی امضای معاهده میان فرانسه و ایالات متحده در ۶ فوریه رخ داد. از آنجاییکه تحمل جو میان خدمه فرانسوی و آمریکایی کشتی لایون سخت شده شد، باودین توسط لاموت پیکت به دوک د شوزول منتقل شد. این کشتی به‌دست ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود. دوک د شوزول رسماً به سمت سنت دومینگ می‌رفت، اما در واقع مقصد آن نوا اسکوشیا بود. با این حال کشتی در لیورپول واقع در نوا اسکوشیا غرق شد.

در پی این حادثه باودین مجروح شد، در ۲۴ آوریل ۱۷۷۸ به اسارت بریتانیا درآمد و در هالیفاکسِ کانادا بازداشت شد. او پس از یک ماه همراه با ۱۰ زندانی دیگر فرار کرد و در میان جوامع دوستانه آکادیا پنهان شد. وی کاپیتان کشتی باری آمفیتریت بود؛ کشتی‌ای که توسط انگلیسی‌ها غرق شد و به عمق ۶۰ لیگی دریا فرورفت. باودین از این حادثه با کمک یک قایق پارویی نجات یافت و راهی دماغه کاد و سپس بوستون شد. به عنوان کاپیتان کشتی روانچ که ۴۰۰ تُن وزن داشت و توسط جینج و پسران بوردو، با ۳۰ مرد و ۱۲ توپ تجهیز شده بود، وی توسط انگلیسی‌ها خارج از کاپ-هائیتین، به سمت بوستون بازپس گرفته شد. سپس باودین را به عنوان زندانی به جامائیکا بردند و بعدتر به درخواست کنت دآرگو، قومندان سن‌دومینگ، او را مبادله کردند. او با ناو ماینرو، تحت فرماندهی کاپیتان دو گریموارد که بعداً بر اساس توافق در روشفورت گیوتین شد، به فرانسه بازگشت.

باودین در ۲ مارس ۱۷۸۰ در فرانسه به عنوان کاپیتان نیروی دریایی در دریای لا روشل منصوب شد و قرار بود روی کشتی‌های تجاری حرکت کند. او در سن ۲۷ سالگی به عنوان کاپیتان آپولون، یک ناوچه غیرنظامی ۱۱۰۰ تُنی و ۴۲ توپی که توسط ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود، منصوب شد. او قرار بود بخشی از کاروانی را تشکیل دهد که قرار شد لژیون لوکزامبورگ را برای دفاع مستعمره کیپ هلند در دماغه امید نیک تقویت کند. با این حال، هنگام توقف در برست، کنت هکتور تصمیم گرفت مردی با تجربه به نام فلیکس دو سنت هیلر را به این شغل منصوب کند. برادر باودین پس از بازگشت به نانت متوجه ناراحتی بومارشه، صاحب کشتی، شد و لذا فرماندهی کشتی ۶۰۰ تُنی اِیمبل ایجنی را به باودین سپرد تا به سن‌دومینگ و سپس به ایالات متحده برود. او به بوردو بازگشت و در ۱۲ دسامبر ۱۷۸۲ ژیروند را ترک کرد. باودین بخشی از کاروان متشکل از پنج کشتی تجاری بود که توسط یک کشتی انگلیسی به نام مِدیتور مورد حمله قرار گرفتند. پس از یک نبرد سخت، باودین فرار کرد اما دو کشتی دیگر متعلق به بومارشه، به اسارت درآمدند.

در ۲۳ مارس ۱۷۸۳ قایق با رسیدن به سن‌دومینگ در پورتو پلاتا غرق شد، اما محموله نجات یافت. او مسیر را با دشواری طی کرد و بار دیگر در ۲۳ آوریل با قایق پرینس رویال که در محل خریده بود به نانت رفت. باودین در ۳۰ اوت قایق را که در این بین یونیون دس فرز نام گرفته بود، به روبرت پیتو، یک کشتی‌ساز اهل جزیره دو فرانس که به تازگی از زندان انگلیسی آزاد شده بود، فروخت و به عنوان یک تاجر در بوردو فعالیت کرد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Dunmore 1991, pp. 16–17.
  • Dunmore, John (1992). Who's Who in Pacific Navigation. Carlton, Victoria, Australia: Melbourne University Press. ISBN 0-522-84488-X.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

  • Nicolas Baudin, Voyage aux Antilles de La Belle Angélique, édition établie et commentée par Michel Jangoux, préface du contre-amiral Georges Prud'homme, Paris, PUPS, coll. «Imago mundi-Textes» , 2009.
  • Beck, Hanno. "Das Ziel der grossen Reise Alexander von Humboldts" (The Aim of Alexander von Humboldt's Great Expedition), Erdkunde, Bd. 12, H. 1 (Feb. 1958), pp. 42–50.
  • BERENGER, Jean. 'Joseph II et les Sciences naturelles', in Portés par l'air du temps: les voyages du Capitaine Baudin: Etudes sur le 18e siècle, vol.38, Bruxelles, Editions de l'Université de Bruxelles, 2010.
  • Bonnemains, J. , Forsyth, E. and Smith, B. Baudin in Australian Waters: The Artwork of the French Voyage of Discovery to the Southern Lands 1800–1804 With a Descriptive Catalogue of Drawings and Paintings of Australian Subjects by C. –A. Lesueur and N. -M. Petit from the Lesueur Collection at the Muséum d’Histoire Naturelle, Le Havre, France Oxford University Press, Melbourne, 1988.
  • Bonnemains, J. , Argentin, J. -M. and Marin, M. (eds) Mon voyage aux Terres Australes: Journal personnel du commandant Baudin, Éditions Imprimerie Nationale, Paris, 2000.
  • Bouvier, R. & Maynial, E. Une Aventure dans les Mers Australes: L’Expédition du Commandant Baudin (1800–1803), Mercure de France, Paris, 1947.
  • Brown, A. J. Ill-starred Captains: Flinders and Baudin, Crawford House, Adelaide, 2000.
  • Cornel, C. (trans.) The Journal of Post Captain Nicolas Baudin, Adelaide, 1974.
  • De la Gironière, Muriel Proust. Nicolas Baudin, marin et explorateur ou le mirage de l'Australie: service historique de la Marine. Ministère de la défense, [Paris, France], 2001.
  • Duyker, E. In Search of Madame Kerivel and Baudin’s Last Resting Place, National Library of Australia News, vol. IX, no. 12, September 1999, pp. 8–10.
  • Duyker, E. François Péron: An Impetuous Life: Naturalist and Voyager, Miegunyah/Melbourne University Press, Melbourne, 2006, ISBN 978-0-522-85260-8.
  • Jean Fornasiero, Lindl Lawton and John West-Sooby, The art of science: Nicolas Baudin's voyagers 1800–1804. Wakefield Press, Kent Town, South Australia, 2016.
  • Jean Fornasiero, Peter Monteath and John West-Sooby, Encountering Terra Australis: the Australian voyages of Nicholas Baudin and Matthew Flinders, Kent Town, South Australia, Wakefield Press, 2004. ISBN 1-86254-625-8.
  • Jean Fornasiero and John West-Sooby, "Naming and shaming: the Baudin expedition and the politics of nomenclature in the Terres Australes", in Anne M. Scott, Alfred Hiatt, Claire McIlroy and Christopher Wortham (eds.), European Perceptions of Terra Australis, Farnham, Ashgate, 2012, pp. 165–184.
  • Horner, F. The French Reconnaissance: Baudin in Australia 1801–1803, Melbourne University Press, Melbourne, 1987 ISBN 0-522-84339-5.
  • Jangoux, Michel. Portés par l'air du temps: les voyages du Capitaine Baudin, Bruxelles, Editions de l'Université de Bruxelles, 2010.
  • Jangoux, Michel. 'Le voyage de la Belle Angélique: l’expédition aux Antilles de Nicolas Baudin (1796–1798)’ in Portés par l'air du temps: les voyages du Capitaine Baudin: Etudes sur le 18e siècle, vol.38, Bruxelles, Editions de l'Université de Bruxelles, 2010.
  • Jose, Arthur W. , Nicolas Baudin. 1934.
  • R. Kingston, A not so Pacific voyage: the 'floating laboratory' of Nicolas Baudin, Endeavour, vol. XXXI, no. 4, December 2007, pp. 145–151. [۱]
  • Ly-Tio-Fane, Madeleine. "A reconnaissance of tropical resources during Revolutionary years: the role of the Paris Museum d'Histoire Naturelle", Archives of Natural History, vol.18, 1991, pp. 333–362.
  • Ly-Tio-Fane, Madeleine (1996). "Botanic gardens: connecting links in plant transfer between the Indo-Pacific and Caribbean regions", Harvard Papers in Botany, 8: 7–14.
  • Ly-Tio-Fane, Madeleine, Le Géographe et Le Naturaliste à L’Ile-de-France 1801, 1803, Ultime Escale du Captaine Baudin: Deuxième Partie, Le Voyage de Découvertes aux Terres australes, Collection Lesueur du Muséum d’histoire naturelle du Havre, Dossier 15: Catalogue établi Jacqueline Bonnemains commenté par Madeleine Ly-Tio-fane, MSM Limited, Port Louis [Mauritius], 2003.
  • Reynolds, Steve. Nicolas Baudin's Scientific Expedition to the Terres Australes, Marine Life Society of South Australia Inc.[۲]
  • Plomley, B. The Baudin Expedition and the Tasmanian Aborigines 1802, Blubber Head Press, Hobart, 1983
  • Rivas, Michèle. «Un navigateur-naturaliste d'origine poitevine célèbre en Australie, méconnu dans sa patrie: Nicolas Baudin (1754–1803)» , Revue Historique du Centre-Ouest (Poitiers), tome V, 1er semestre 2006 pp. 73–112.
  • RIVAS, Michèle. 'Nicolas Baudin, M de Beaumarchais et la guerre d’indépendance des Etats-Unis d’Amérique', in Portés par l'air du temps: les voyages du Capitaine Baudin: Etudes sur le 18e siècle, vol.38, Bruxelles, Editions de l'Université de Bruxelles, 2010.
  • Starbuck, Nicole. Baudin, Napoleon and the Exploration of Australia, Routledge (London and New York), 2013.
  • de Langlais, Tugdual, Marie-Etienne Peltier, Capitaine corsaire de la République, Éd. Coiffard, 2017, 240 p. (ISBN 9782919339471).
  • Toft, Klaus. The Navigators – Flinders vs Baudin, Sydney, Duffy and Snellgrove, 2002. ISBN 1-876631-60-0
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نیکولاس_باودین&oldid=38820008»