نورالدین مدرسی چهاردهی
نورالدین مدرسی چهاردهی (زادۀ ۱۲۹۷ در کربلا - درگذشتۀ ۱۳۷۶ در تهران)[۱] دین شناس و پژوهشگر تجربی تاریخ ادیان بود. وی به سبب پژوهش‌های تجربی‌اش بر روی دین یارسان و نیز سلسله‌های خاکسار و نعمت‌اللهی شناخته شده‌است.
زندگی[ویرایش]
نورالدین مدرسی چهاردهی در کربلا به دنیا آمد. خانوادۀ او در زمان کودکی وی به گیلان مهاجرت کرد.[نیازمند منبع] پس از مهاجرت و به سبب جاذبه عشق الهی به سلسله خاکسار پیوست..لیکن پیر راه در جایی دگر و شخص دگری بود.. به محضر کیوان قزوینی بار یافت و ربوده او شد. دل و دین در راهش باخت مدتها در محضر مردآسیا کیوان قزوینی بود و مورد عنایت خاصه ایشان.. پس از فوت استادش زمینهای اطراف قبرستان داراب را خرید و مزارش را محفوظ نمود..
در تمامی سلاسل درویش سلوک داشته و شخصا به امر سلوک و بجهت دریافت عقاید آن سلسله اهتمام ورزید.. وصی ایشان مسعودرضا مدرسی چهاردهیست
آثار[ویرایش]
از احسا تا کرمان، «خاکسار و اهل حق»، «اسرار فرق خاکسار و اهل حق»، «ارتباط با ارواح» و «سلسله‌های صوفیه ایران» سیری ور تصوف. باب چه میگوید.بهائیت..شیخیت..مانیه تیزم و.. از کتاب‌های تألیفی او هستند.[۲][۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «نقد تصوف ایرانی». آکادمی مطالعات ایرانی لندن. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۸ بهمن ۱۳۹۰.
- ↑ «پیر». دانشنامه اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ بهمن ۱۳۹۰.
- ↑ «ارتباط با ارواح (اسپری تیسم)/اثر نورالدین مدرسی چهاردهی؛ به‌اهتمام مسعودرضا مدرسی چهاردهی». آرشیو کتاب. دریافت‌شده در ۲۸ بهمن ۱۳۹۰.