نظامهای میراث کشاورزی مهم جهانی (جیاس)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/%E5%B4%87%E4%B9%89%E5%AE%A2%E5%AE%B6%E6%A2%AF%E7%94%B0%E6%98%A5%E8%80%95%E5%9B%BE.jpg/220px-%E5%B4%87%E4%B9%89%E5%AE%A2%E5%AE%B6%E6%A2%AF%E7%94%B0%E6%98%A5%E8%80%95%E5%9B%BE.jpg)
سازمان جهانی فائو، هدایت برنامهٔ «نظامهای میراث کشاورزی مهم جهانی» یا جیاس (GIAHS) را بر عهده دارد. هدف اولیهٔ این برنامه، شناسایی سرزمینها و مناطق کشاورزیای است که اولاً توانستهاند سیستمهای بهرهوری از خاک را به شکلی قابل توجه پیادهسازی نمایند، ثانیاً از تنوع زیستی بالا اکوسیستم ارتجاعی و میراث فرهنگی با ارزش کشاورزی برخوردار هستند. جدیدترین تعریف این برنامه شامل ماهیگیری و جنگلداری نیز میباشد.[۱]
این برنامه شامل جوامعی میشود که سیستمهای کشاورزی پیچیده و با تنوع بالا را به صورت محلیشده و منطقهای توسعه داده و نگهداشتهاند؛ به طوری که کالا، خدمات، غذا، امرار معاش و امنیت میلیونها انسان در سراسر جهان به آنها وابستهاست.[۱]
مناطق شناساییشده در ایران[ویرایش]
در ایران تا سال ۲۰۱۸ سه منطقه به عنوان نظام میراث کشاورزی مهم جهانی شناسایی و ثبت شدهاند:[۲]
- نظام تولید انار بر پایهٔ آبیاری با قنات[۲]
- نظام تولید انگور در ملایر[۲]
- نظام تولید زعفران بر پایهٔ آبیاری با قنات[۲]
هماکنون باغستان سنتی قزوین و نظام گردوی تویسرکان در نوبت ثبت در فهرست جیاس هستند