نامه جام زهر

در بی‌طرفی این مقاله اختلاف‌نظر وجود دارد. گفتگوی مربوطه ممکن است در صفحهٔ بحث یافت شود. لطفاً تا پایان حل مناقشه این برچسب را برندارید. (ژوئن ۲۰۱۶) (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

نامه جام زهر، نامه ۱۲۷ نفر از نمایندگان دوره ششم مجلس شورای اسلامی، به سیدعلی خامنه‌ای است.^[۱] که در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۱ به صورت محرمانه به دفتر رهبر جمهوری اسلامی ایران ارسال شده بود، اما محتوای آن قبل از واکنش بیت رهبری به سرعت رسانه‌ای شده بود.

جام زهر[ویرایش]

اطلاق صفت «جام زهر» اشاره به بخشی از نامهٔ نمایندگان مجلس ششم به رهبر جمهوری اسلامی دارد:

اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود.^[۲][۳]

امضا کنندگان[ویرایش]

امضا کنندگان نامه^[۲][۴] به ترتیب الفبا:

پیامدها[ویرایش]

نامه جام زهر، نخستین بار در پایگاه اطلاع‌رسانی جبهه مشارکت ایران اسلامی منتشر شد، سپس توسط سایر رسانه‌های خبری خارج از ایران همچون بی‌بی‌سی و رادیو فردا بازنشر گردید.^[۵] این نامه بعد از بازتاب گسترده در فضای مجازی، توسط شورای عالی امنیت ملی، به ریاست سید محمد خاتمی، از انتشار در مطبوعات داخلی منع شد. روزنامه نوروز (ارگان رسمی جبهه مشارکت) با درج اطلاعیه شورای عالی امنیت ملی برخی از بخش‌های صفحه اول، دوم و سوم‌اش را به صورت سفید چاپ کرد، که این مسئله به شدت مورد اعتراض علی ربیعی مشاور امنیتی وقت رئیس‌جمهور قرار گرفت و ربیعی، این اقدام را تمسخر قانون خواند.^[۲][۵]

مجید انصاری در مطلبی که ۱۱ خرداد از وی منتشر شد گفت:

در این مورد، نمایندگان به این سؤال پاسخ دهند که نامه اخیر آنها چرا قبل از اینکه به دست رهبر معظم انقلاب برسد، سر از اینترنت و سایت‌های ضدانقلاب درآورد^[۶]

چندی بعد، بیانیه‌ای تهدیدآمیز نیز از سوی ائتلاف «حزب مشارکت، سازمان مجاهدین و نهضت آزادی و ملی-مذهبی‌ها» منتشر گردید:

چنانچه نامه ملایم و محترمانه نمایندگان که در آن همه شئون رسمی و متعارف لحاظ شده است، پسند خاطر عده‌ای قرار نگیرد، ای بسا باید روزی را چشم داشت که قلم‌هایی تیزتر برای نگارش عباراتی صریح‌تر و عاری از ملاحظات مرسوم و متعارف به گردش در آید.^[۷]

واکنش رهبر[ویرایش]

سیدعلی خامنه‌ای در دیداری که با نمایندگان مجلس ششم در روز ۷ خرداد ۱۳۸۲ صورت گرفت، خطاب به آنان، ضمن انتقاد از مبالغه در مورد قدرت دشمن اظهار کرد:

دشمن نیز می‌داند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارایی ندارد، بنابراین در صدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن ارادهٔ ملت که در ارادهٔ مسئولان متجلی می‌شود، به اهداف خود دست یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ می‌کنند. انتقاد و اعتراض، ایرادی ندارد، زیرا تنها متکبران یا کسانی که پشتوانهٔ مردمی ندارند، از انتقاد بدشان می‌آید؛ اما باید مراقب بود که بحث‌ها و اختلاف‌نظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران، در افکار عمومی ترسیم نگردد. قانون آمده است تا کسی جرأت نکند با صدای کلفت بگوید که هر چه من می‌گویم باید محقق شود؛ بنابراین همهٔ مسائل باید با معیار قانون و در درجهٔ اول، قانون اساسی حل و فصل شود.^[۸]

سرنوشت امضا کنندگان[ویرایش]

برخی از امضا کنندگان نامه جام زهر، از جمله فاطمه حقیقت‌جو، علی اکبر موسوی خوئینی، رجبعلی مزروعی، جمیله کدیور و نورالدین پیرمؤذن از ایران مهاجرت کرده‌اند.^[۹] بیش از هشتاد نفر از این افراد که برای انتخابات مجلس هفتم ثبت نام کرده بودند، از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شدند.^[۲] بنا به گفته مهدی کروبی رئیس مجلس ششم، شورای نگهبان در همان زمان به وی اعلام کرده بود که در بررسی صلاحیت ها طبق نظر رهبر جمهوری اسلامی نامه مزبور را در نظر نگرفته است.^[۱۰]

برخی دیگر از جمله سهیلا جلودارزاده مجددا وارد مجلس دوره دهم شدند.^[۱۱]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• «متن کامل نامه نمایندگان مجلس ششم به رهبری» (PDF). مشرق. ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۱.