ناظر و منظور

ناظر و منظور منظومهٔ عاشقانه‌ای از وحشی بافقی است که در سال ۹۶۶ قمری به پایان رسیده و ۱۵۶۱ بیت دارد. مثنوی ناظر و منظور در وزن مفاعیلن مفاعیلن فعولن و بحر هزج مسدس محذوف سروده شده است‌.^[۱]

داستان[ویرایش]

پادشاه و وزیری پس از سال‌ها صاحب فرزند می‌شوند. پادشاه نام پسر خود را منظور و نام پسر وزیر را ناظر می‌گذارد. دو پسر با هم به مکتب می‌روند و در مکتب‌خانه، «ناظر» عاشقِ «منظور» می‌شود که بسیار زیباست. معلم عشق آنها را برای وزیر فاش می‌کند. وزیر از ترس شاه، چاره را چنین می‌اندیشد که آن دو از هم جدا شوند: پس «ناظر» به خواست پدر ولی علیرغم میل خودش به منظور فراگیری رسم بازرگانی و تجارت، با دیدگان اشکبار مجبور به ترک وطن می‌شود و «منظور» بی‌خبر از ناظر، تنها روزگار می‌گذراند. بعدها «منظور» شاه می‌شود و «ناظر» را وزیر خود می‌کند.^[۲]

نمونه شعر[ویرایش]

در وصف منظور:

جستارهای وابسته[ویرایش]

مهر و مشتری

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

دیوان وحشی بافقی (غزلیات، قصاید، قطعات، رباعیات، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مخمس، مثنوی)، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۹۲، ۶۷۲ صفحه، ISBN 978-964-320-521-8

پیوند به بیرون[ویرایش]

• شاهدبازی در ادبیات فارسی|سایت خانهٔ کتاب^{[پیوند مرده]}