ناصر عامری
 | گمان می‌رود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر می‌توان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکی‌پدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. (ژوئیه ۲۰۱۸) |
ناصر عامری (زادهٔ ۱۳۰۷ – درگذشتهٔ ۱۰ بهمن ۱۳۵۳) سیاست‌مدار ایرانی دوران پهلوی دوم و دبیرکل حزب مردم بوده‌است.
زندگی‌نامه و فعالیت‌های سیاسی[ویرایش]
عامری در سال ۱۳۰۷ در شهر کرمان متولد شد و تحصیلات دوران ابتدایی و متوسطه خود را در مدارس این شهر پشت سر گذاشت. او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه کرنل به پایان رسانید و در رشته اقتصاد کشاورزی از آن دانشگاه دکترا گرفت. از جمله مهم‌ترین مسئولیت‌های عامری پس از بازگشت به ایران عبارت بود از: ریاست ادارهٔ عمران کرمان (وابسته به اصل چهار)، معاونت استانداری کرمان، معاونت بنگاه عمران و معاونت امور عمران روستایی سازمان برنامه، رئیس شرکت تعاونی کارمندان کرمان، نماینده مجلس مؤسسان و معاون بانک مرکزی. عامری در سال ۱۳۴۲ و در دوران نخست‌وزیری اسدالله علم مدیرکل امور اجتماعی و عمران دهات وزارت کشور شد. طی سال‌های بعد هم به ریاست بانک توسعه کشاورزی منصوب شد. وی از آغاز تأسیس حزب مردم، عضو آن شد و در سال ۱۳۴۵ به کمیته مرکزی این حزب راه یافت و نهایتاً به دبیرکلی حزب مردم انتخاب شد.
عامری به تدریج حملات و انتقادات خود را به مجموعه دولت هویدا و حزب اکثریت (حزب ایران نوین) افزایش داده و دولت هویدا و حزب او را به انواع ضعف‌ها و نقایص متهم ساخت، از جمله ناکارآمدی، فساد، نادانی و غیره. همچنین بر این عقیده بود که دولت هویدا، استقلال قوه قضائیه را از میان برده و باید قوه قضائیه و دستگاه دادگستری از مجموعهٔ دولت مستقل شود. دبیرکل حزب مردم به‌طور مکرر دولت هویدا را متهم می‌ساخت که ارتجاعی بوده و از برآوردن حداقل نیازهای مردم کشور ناتوان است و اعضای حزب ایران‌نوین را فاسد و فرصت‌طلب خوانده بود که هیچ اعتنایی به وظایف حزبی خود نشان نمی‌دهند. این موضعگیری‌های عامری که با لحن تندی همراه می‌شد، در نهایت امر شاه را خشمگین ساخت و به دنبال آن به یک‌باره دستور اخراج عامری را از دبیرکلی حزب مردم صادر کرد و بدین ترتیب کمیته مرکزی حزب مردم در بعد از ظهر روز ششم دی ۱۳۵۳ در یک نشست اضطراری و بدون مقدمه، عامری را به اتهام تک‌روی و بی‌لیاقتی از دبیرکلی حزب مردم برکنار کرد. او در دهم بهمن ۱۳۵۳ و در جریان یک تصادف در جاده رشت به بندر پهلوی کشته شد. برخی قتل عامری را دسیسه‌ای از سوی شاه و ساواک دانسته‌اند.[۱][۲][۳]