ملی‌گرایی اسپانیایی
.jpg)
ملی‌گرایی اسپانیایی یا ناسیونالیسم اسپانیایی به ایدئولوژی گفته می‌شود که از لیبرالیسم اسپانیا در سال ۱۸۱۲ الهام گرفته شده‌است و تأکید بر وحدت ملت اسپانیا دارد.[۱]
در طول نیمه اول قرن ۲۰ (به ویژه در دوران دیکتاتوری پریمو دِ ریورا)، نوع جدیدی از ملی‌گرایی اسپانیایی با طعم و مزه نظامی مشخص برای مواضع اقتدارگرا (و همچنین ترویج سیاست‌های مطلوب زبان اسپانیایی در برابر سایر زبان‌های کشور) به عنوان وسیله‌ای برای نوسازی کشور از اردوگاه محافظه کار، با تلفیق اصول بازآفرینی با ناسیونالیسم سنتی اسپانیا، مطرح شد.[۲] آرمان ملی استبدادی در دوران دیکتاتوری فرانکوئیست، از طریق کاتولیک ملی، [۲] که به نوبه خود با افسانه هیسپانیداد تکمیل شد.[۳][۳]
نمود بارز ملی‌گرایی اسپانیا در سیاست مدرن اسپانیا، تعویض حملات با ملی‌گرایی‌های مختلف منطقه است.[۲] گفتمان ملی‌گرایی اسپانیایی که از ابتدا پس از پایان فرانسیسم به شکل نسبتاً پراکنده و واکنشی وجود داشت، از دهه ۱۹۸۰ اغلب به عنوان میهن‌پرستی مشروطه شناخته می‌شود.[۳] غالباً مانند سایر ملی گرایان دولت نادیده گرفته می‌شود،[۴] ادعای «عدم وجود» آن مورد رایج مورد حمایت شخصیت‌های برجسته در حوزه عمومی و همچنین رسانه‌های جمعی در کشور بوده‌است.[۵]
تاریخچه[ویرایش]
از نظر تاریخی، ملی‌گرایی اسپانیایی به‌طور خاص با لیبرالیسم، در طول جنگ استقلال اسپانیا علیه ناپلئون اول فرانسه، ظهور کرد.[۶]
از سال ۱۸۰۸ ما در اسپانیا از ملی‌گرایی صحبت می‌کنیم: میهن‌پرستی قومی، حداقل در میان نخبگان، کاملاً ملی است. این بدون تردید کار لیبرال‌ها بود. نخبگان مدرن از این فرصت استفاده کردند و سعی در تحمیل برنامه‌ای از تغییرات اجتماعی و سیاسی داشتند. روش آنها راه اندازی ایده انقلابی ملت به عنوان دارنده حاکمیت بود. اعتقاد بر این است که این ایده حاکمیت اسپانیایی‌ها را با پیروزی علیه ارتش خارجی و علیه همکاران خوزه بناپارت که غیر اسپانیایی قلمداد می‌شوند، بسیج کرده‌است. لیبرال‌های اسپانیایی پیروزی خود را در میدان نبرد به هویت تب وطن میهن‌پرستی و دفاع از آزادی تبدیل کردند.[۷]
_خوزه آلوارز جونکو
منابع[ویرایش]
- ↑ Riquer i Permanyer, Borja de (1994). "Aproximación al nacionalismo español contemporáneo". Stvdia Historica. Historia Contemporánea. University of Salamanca. 12: 14–15. ISSN 0213-2087.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Muro & Quiroga 2005.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Núñez 2001.
- ↑ Muro, Diego; Quiroga, Alejandro (2005). "Spanish nationalism. Ethnic or civic?". Ethnicities. SAGE Publications. 5 (1): 9–10. doi:10.1177/1468796805049922. ISSN 1468-7968.
- ↑ Núñez, Xosé-Manoel (2001). "What is Spanish nationalism today? From legitimacy crisis to unfulfilled renovation (1975–2000)". Ethnic and Racial Studies. 24 (5): 719–752. doi:10.1080/01419870120063954.
- ↑ The label nationalist has not succeeded in Spain as an auto-denomination, but the existence of a similar phenomenon to the contemporary European nationalisms has been broadly studied. The fact is related in these article: Joan B. Culla i Clarà Nacionalistas sin espejo, El País, 16 de marzo de 2007.
- ↑ José Álvarez Junco (2001) Mater dolorosa. La idea de España en el siglo XIX Madrid: Taurus. Cited in José Uría, Página Abierta, 157, marzo de 2005.