مجلس مؤسسان در ایران
پس از استقرار مشروطیت در ایران سه بار مجلس مؤسسان در ایران تشکیل شد. همچنین پس از انقلاب ۵۷ ایران نیز یک بار این مجلس تشکیل شد.
شاهنشاهی مشروطه[ویرایش]
- مجلس مؤسسان نخست که در سال ۱۳۰۴ ه.ش تشکیل شد و اصول قانون اساسی را برای انقراض سلسله قاجار و استقرار سلطنت پهلوی تغییر داد.[۱]
- مجلس مؤسسان دوم که در سال ۱۳۲۸ ه.ش تشکیل شد و ضمن افزایش اختیارات محمدرضا شاه پهلوی، حق انحلال مجلس شورای ملی و مجلس سنا را به وی تفویض کرد.
- مجلس مؤسسان سوم که در سال ۱۳۴۶ ه.ش تشکیل شد و ضمن تعیین ملکه فرح پهلوی به نیابت سلطنت تا رسیدن ولیعهد رضا پهلوی به سن قانونی، تشکیل قانونی یک شورای سلطنت را در مواقع اضطراری (بیماری، غیبت و فوت شاه) پیش‌بینی نمود.
جمهوری اسلامی[ویرایش]
پس از انقلاب ۱۳۵۷ دو بار در خصوص قانون اساسی و نوشتن و تغییر آن اقدام شد.
نخست مجلس خبرگان قانون اساسی که ۱۲ مرداد ۱۳۵۸ با رای مردم برگزیده شد و مسئولیتش بررسی نهایی پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بود. مصوب این مجلس در همه‌پرسی‌ای به تصویب ملت رسید.
بار دوم هئیتی به نام شورای بازنگری قانون اساسی که در سال ۱۳۶۸ تشکیل شد و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را اصلاح کرد. مصوب این شورا به همه‌پرسی گذاشته شد و تأیید شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ تاریخ بیست ساله ایران. حسین مکی. امیرکبیر. ۱۳۵۷ تهران
 | این یک مقالهٔ خرد تاریخ است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
