پروتئین فلزی
پروتئین فلزی یا متالوپروتئین (به انگلیسی: Metalloprotein)، گروهی از پروتئین‌ها هستند که حداقل یک کوفاکتور یون فلزی در ترکیب خود داشته باشند. بیشتر پروتئین‌ها از این دسته هستند.
نقش گسترده پروتئینهای فلزی[ویرایش]
دانشمندان بر این عقیده‌اند که بیش از نیمی از پروتئین‌ها دارای فلز هستند. پیش‌بینی دیگری حاکی از این است که یک‌چهارم تا یک‌سومِ پروتئین‌ها برای انجام فعالیت خود نیاز به یک فلز دارند؛ بنابراین، پروتئینهای فلزی نقش بسزایی در ذخیره و جابجایی پروتئین‌ها، آنزیم‌ها و ترارسانی پیام دارند.
طبقه‌بندی[ویرایش]
- متالو پروتئینهای ذخیره‌کننده و حمل کننده:
- انتقال دهنده‌های اکسیژن مانند هموگلوبین، هم‌اریترین، هموسیانین، کلروکرورین و اریتروکرورین (Erythrocruorin)
- سیتوکروم‌ها
- رابردوکسین (Rubredoxin)
- پلاستوسیانین (Plastocyanin)
- پروتئینهای ذخیره‌کننده و حمل‌کننده با یون فلزی مانند فریتین و سرولوپلاسمین
- متالوآنزیمها:
- متالوپروتئین‌های انتقال دهنده پیام مانند کالمودولین و فاکتور رونویسی ژنتیکی
- سایر متالوپروتئین ها
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد بیوشیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |