لیلند هارتول
| لیلند هارتول | |
|---|---|
| زادهٔ | ۳۰ اکتبر ۱۹۳۹ (۸۴ سال) لس‌آنجلس، کالیفرنیا |
| محل زندگی | ایالات متحده آمریکا |
| محل تحصیل | مؤسسه فناوری کالیفرنیا، مؤسسه فناوری ماساچوست |
| شناخته‌شده برای | چرخه یاخته‌ای |
| جایزه(ها) | جایزه لسکر (۱۹۸۸) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۰۱) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | زیست‌شناسی |
| محل کار | مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون دانشگاه ایالتی آریزونا مؤسسه بیودیزاین آمریتا ویشاو ویدیاپیتام |
لیلند هریسن (لی) هارتول (به انگلیسی: Leland Harrison (Lee) Hartwell) (زاده ۳۰ اکتبر ۱۹۳۹، لس‌آنجلس، کالیفرنیا) رئیس و مدیر سابق مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون در سیاتل، واشینگتن است. وی در سال ۲۰۰۱ به‌خاطر کشف اینکه مولکول‌های پروتئین بر تقسیم سلول‌ها کنترل دارند، به‌همراه پائول نرس و تیم هانت، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد.[۱]
پانویس[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد دربارۀ یک زیست‌شناس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |