علم‌الدین ایدمر محیوی
| علمُ الدین اَیدَمَر مُحیَوی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۲۵۲م/ ۶۵۰ق قاهره |
| پیشه | شاعر |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
اَیدَمَر مُحیَوی لقب گرفته به علمُ الدین و فخرُ التُرک (؟ -۱۲۵۲م) شاعر ترک‌تبار مملوکِ مصری در نیمهٔ اول سدهٔ هفتم هجری بود. با اینکه ترکی‌زبان بوده‌است اما در شعر عربی متین الترکیب وصف شده و از سروده‌هایش دریافته می‌شود که بر علوم روزگار دانا بوده‌است. از آثارش جز دیوان شعرش برجای نمانده است.[۱][۲][۳][۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۹۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۷۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۶۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ کحاله، عمر رضا (۱۹۹۳). معجم المؤلفین (PDF). ج. ۱. بیروت: مؤسسة الرسالة. ص. ۴۱۶: ۳۱۰۳. دریافت‌شده در ۱ دسامبر ۲۰۱۶.
.jpg)
