زمین‌لرزه کلان‌راندگی
| بخشی از نوشتارها درباره |
| زمین‌لرزه |
|---|
 |
زمین‌لرزه کلان‌راندگی[۱] (انگلیسی: Megathrust earthquake) در مرز همگرای صفحه‌های زمین‌ساختی رخ می‌دهد، جایی که یک صفحه زمین‌ساختی به زیر صفحه دیگر رانده می‌شود. زمین‌لرزه‌های کلان‌راندگی بر اثر لغزش در امتداد گسل‌های راندگی رخ می‌دهند که این گسل‌ها محل تماس بین دو صفحه زمین‌ساختی را تشکیل می‌دهند. این زمین‌لرزه‌های بین‌صفحه‌ای قدرتمندترین نوع زمین‌لرزه در سیاره زمین هستند و بزرگای گشتاوری آن‌ها می‌تواند از ۹٫۰ نیز بیشتر شود. از سال ۱۹۰۰، همه زمین‌لرزه‌های روی‌داده با بزرگی ۹٫۰ و بالاتر، از نوع کلان‌راندگی بوده‌اند.
گسل‌های راندگی که عامل زمین‌لرزه‌های کلان‌راندگی هستند، اغلب در کف درازگودال‌های اقیانوسی کشیده شده‌اند. در این موارد، زمین لرزه‌ها می‌توانند به‌طور ناگهانی کف دریا را در یک منطقه بزرگ جابه‌جا کنند. در نتیجه زمین‌لرزه‌های کلان‌راندگی اغلب باعث ایجاد سونامی شده که به‌طور قابل توجهی ویرانگرتر از خود زمین‌لرزه هستند. سونامی‌های بزرگ می‌توانند از حوضه‌های اقیانوسی عبور کرده و مناطق دور از زمین‌لرزه اصلی را نیز ویران کنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ فرهنگ جامع علوم زمین. فرهنگ معاصر. ۱۳۹۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۰۵-۰۴۰-۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Megathrust earthquake». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ فوریه ۲۰۲۳.
 | این یک مقالهٔ خرد درباره لرزه‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |