رجبعلی تجلی سبزواری
| رجبعلی تجلی سبزواری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۲۶۰ |
| درگذشت | ۱۳۲۷ یا ۱۳۲۸ |
| عنوان | تجلی |
رجبعلی تجلی سبزواری (۱۲۶۰ – ۱۳۲۷ یا ۱۳۲۸ شمسی) شاعر و ادیب ایرانی بود. ابتدا «مؤمن» تخلص می‌کرد ولی بعداً تخلص «تجلی» را برگزید. رجبعلی فرزند ملاحسن فرزند ملاعبدالجواد در سبزوار به دنیا آمد. او مشروطه‌خواه بود و ناچار شد از دست حاکم سبزوار به مشهد بگریزد.
او در ادارهٔ مالیه خدمت می‌کرد و پس از بازنشستگی در یکی از روستاهای چناران سکونت گزید. او مرید سلسله نعمت‌اللهی بود.[۱]
آثار[ویرایش]
آثار او عبارتند از:
- ذم الاستبداد، چاپ ۱۳۲۶
- انقلاب خراسان، چاپ ۱۳۲۸، دربارهٔ مبارزات آزادی‌خواهان و مشروطه‌طلبان خراسان. چهار بیت اول آن چنین است:
دوستان، یک حکایتی‌ست مرا وز خراسان روایتی‌ست مرا نه روایت از آنچه دیدم خویش جمله گفتم به‌نظمْ بی‌کم‌وبیش شه محمدعلی، شهِ ایران مرتدِ دین و راندهٔ یزدان پس از آن کز جفای آن نادان شد خزانْ مجلسِ بهارستان
- تجددنامه، چاپ ۱۳۴۷ هجری قمری، که نکوهش تجددمآبی و فرنگی‌مآبی است.
- نیاز تجلی، شرح منظوم دعای ابو حمزه ثمالی است که توسط سلطان‌حسین تابنده در تیر ۱۳۲۱ خورشیدی چاپ شد.
- ارمغان تجلی، چاپ ۱۳۲۲ خورشیدی
- طالبنامه تجلی، دربارهٔ اتحاد بین شیعی و سنی، چاپ ۱۳۶۳ هـ. ق
- کنکاش‌نامه، بیان اتفاقات از سفر اول ناصرالدین شاه قاجار به اروپا تا افتتاح دوره دوم مجلس شورای ملی است که به تشویق شاهزاده محمد هاشم میرزا افسر سروده شده‌است.
منابع[ویرایش]
- منظومه طالبنامه در ماجرای شهادت ابوطالب یزدی اردکانی/ رجبعلی تجلی سبزواری، به کوشش: رسول جعفریان
- تجلی سبزواری
- تجلی سبزواری
- تجلی سبزواری، رجب علی (سبزوار ۱۲۶۱ـ۱۳۱۹ش)
- شمس‌آبادی، حسن (۱۳۹۰). انقلاب اسلامی در سبزوار. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۱۹-۵۶۵-۵.