دادگاه حکمیت ورزش
| دادگاه حکمیت ورزش | |
|---|---|
| Tribunal arbitral du sport | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۸۴[۱] |
| مکان | لوزان |
| قدرت‌گرفته از | کمیته بین‌المللی المپیک (منشور المپیک) |
| استیناف به | دادگاه عالی فدرال سوئیس |
| وبگاه | |
| رئیس | |
| کنونی | جان کوتس |
| از | ۲۰۱۱ |
دادگاه حکمیت ورزش (فرانسوی: Tribunal arbitral du sport)، یک سازمان شبه‌قضایی است که به منظور حل و فصل اختلافات مربوط به ورزش از طریق حکمیت بنیان‌گذاری شده‌است. مقر این دادگاه در لوزان سوئیس است و دادگاه‌های آن در نیویورک، سیدنی و لوزان قرار دارند. دادگاه‌های موقت در شهرهای میزبان کنونی المپیک بنا می‌شوند.
صلاحیت و فرجام‌خواهی[ویرایش]
تنها هنگامی می‌توان یک اختلاف را به دادگاه ارائه کرد که توافق حکمیت میان طرفین وجود داشته‌باشد. طبق مادهٔ ۶۱ منشور المپیک همهٔ اختلافات مرتبط با بازی‌های المپیک را تنها می‌توان به دادگاه حکمیت تسلیم کرد.[۲]
همهٔ فدراسیون‌های بین‌المللی المپیکی حکمیت دادگاه را دست‌کم برای چند اختلاف پذیرفته‌اند.[۳]
برای انطباق با کد جهانی ضد دوپینگ ۲۰۰۹ همه امضاکنندگان شامل همه فدراسیون‌های بین‌المللی المپیک و کمیته‌های ملی المپیک، حکمیت دادگاه را در زمینه نقض قانون مبارزه با دوپینگ پذیرفته‌اند.[۲][۴][۵] از سال ۲۰۱۶ بخش مبارزه با دوپینگ دادگاه، در موارد دوپینگ در بازی‌های المپیک قضاوت می‌کند.[۶] این تصمیمات را می‌توان در دادگاه موقتی در شهر میزبان المپیک یا در صورت موجود نبودن آن در خود دادگاه حکمیت درخواست داد.[۷]
تاریخچه[ویرایش]
با اختلاط ورزش و سیاست، بستری توسط خوان آنتونیو سامارانش، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، برای برخورد با اختلافات در حال افزایش در المپیک فراهم شد. این سازمان در سال ۱۹۸۴ به عنوان بخشی از کمیته بنیان‌گذاری شد.[۱]
در سال ۱۹۹۲ پرونده اختلاف میان گوندل و فدراسیون بین‌المللی سوارکاری در دادگاه بررسی شد و پس از آن با استدلال عدم بی‌طرفی دادگاه حکمیت به دادگاه عالی فدرال سوئیس فرجام‌خواهی شد. دادگاه سوئیس درست بودن حکمیت دادگاه حکمیت را تأیید کرد؛ ولی پیوندهای پرشمار میان دادگاه و کمیته را مورد توجه قرار داد.[۸]
در پاسخ، دادگاه حکمیت اصلاحاتی را به انجام رساند تا استقلال ساختاری و مالی خود از کمیته را افزایش دهد. بزرگترین تغییر ناشی از این اصلاح، ایجاد دادگاه حکمیت بین‌المللی ورزش بود که جایگزین کمیته در امور اجرایی و مالی شد. تا سال ۲۰۰۴ بیشترین موارد بررسی شده توسط دادگاه، مربوط به اختلافات نقل و انتقال فوتبال حرفه‌ای و دوپینگ بود.
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ History of the Court of Arbitration for Sport, official website of the Court of Arbitration for Sport (page visited on 5 May 2016).
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ International Olympic Committee: Olympic Charter
- ↑ Richard H. McLaren, Twenty-Five Years of the Court of Arbitration for Sport: A Look in the Rear-View Mirror, 20 Marq. Sports L. Rev. 305 (2010)
- ↑ World Anti-Doping Agency: 2009 World Anti-Doping Code بایگانی‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- ↑ Hilary Findlay and Marcus F. Mazzucco: The Supervisory Role of the Court of Arbitration for Sport in Regulating the International Sport System
- ↑ Karolos Grohman: CAS to take over doping cases at Olympics Accessed 18 June 2016.
- ↑ Court of Arbitration for Sport: Arbitration Rules Applicable to the CAS Anti-doping division Accessed 18 June 2016.
- ↑ BGE 119 II 271 بایگانی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine (Gundel v La Fédération Equestre Internationale)
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دادگاه حکمیت ورزش موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
