جنگ داخلی کامبوج

جنگ داخلی کامبوج
بخشی از جنگ ویتنام، جنگ سرد، و جنگ هندوچین

تانک‌های ویتنام جنوبی در حال ورود به شهر کامبوج در سال ۱۹۷۰.
تاریخ۱۱ مارس ۱۹۶۷ – ۱۷ اپریل ۱۹۷۵
(۸ سال، ۱ ماه و ۶ روز)
موقعیت
نتایج

پیروزی خمرهای سرخ

طرف‌های درگیر
پادشاهی کامبوج (۱۹۶۷–۱۹۷۰)
جمهوری خمرها (۱۹۷۰–۱۹۷۵)
 ایالات متحده آمریکا
 ویتنام جنوبی

جبهه ملی متحد کامبوج:
خمرهای سرخ
خمرهای رمبدو
ویت مین
 ویتنام شمالی

ویت‌کنگ
فرماندهان و رهبران
لون نول
سیسووات سیریک ماتاک
لونگ بورت
ریچارد نیکسون
پل پوت
کیو سامپا
ایانگ ساری
نون چه‌آ
اوستن سان
نوردوم سیهانوک
قوا
  • ۳۰۰۰۰ (۱۹۶۸)[۱]
  • ۳۵۰۰۰ (۱۹۷۰)[۲]
  • ۱۰۰۰۰۰ (۱۹۷۲)[۲]
  • ۲۰۰۰۰۰ (۱۹۷۳)[۲][۱]
  • ۵۰۰۰۰ (۱۹۷۴)[۲]
  • ۴۰۰۰ (۱۹۷۰)[۳]
  • ۷۰۰۰۰ (۱۹۷۲)[۲]
  • ۴۰۰۰۰–۶۰۰۰۰ (۱۹۷۵)[۲]
  • تلفات و خسارات
    ۲۴۰٬۰۰۰–۳۰۰٬۰۰۰ کشته[۴][۵][۶]
    کامبوج

    جنگ داخلی کامبوج بین سالهای ۱۹۷۰ (میلادی) تا ۱۹۷۵ (میلادی) میان نیروی دولتی کامبوج و خمرهای سرخ رخ‌داد؛ که به پیروزی خمرها و سرنگونی حکومت مرکزی انجامید. بلوک شرق (شوروی و متحدین) حامی خمرهای سرخ و بلوک غرب (آمریکا و متحدین) حامی نیروی دولتی کامبوج بودند. در نهایت این جنگ همزمان و مرتبط و هم نتیجه با جنگ داخلی لائوس و جنگ ویتنام به شکست بلوک غرب ختم شد و همهٔ این کشورها حکومتهای کمونیستی پیدا کردند.

    این نبرد ابعاد بین‌المللی داشت. چرا که دولت مرکزی کامبوج مورد حمایت آمریکا بود و خمرهای سرخ توسط کشورهای کمونیست مانند چین و ویتنام شمالی حمایت می‌شدند که در وقوع جنگ میان آمریکا و ویتنام تأثیرگذار بود.

    منابع[ویرایش]

    1. ۱٫۰ ۱٫۱ Global security - Cambodia Civil War
    2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ Spencer C. Tucker (2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. p. 376. ISBN 978-1-85109-960-3.
    3. Sarah Streed (2002). Leaving the house of ghosts: Cambodian refugees in the American Midwest. McFarland. p. 10. ISBN 0-7864-1354-9.
    4. Heuveline, Patrick (2001). "The Demographic Analysis of Mortality in Cambodia". Forced Migration and Mortality. National Academy Press. pp. 103-104. ISBN 978-0-309-07334-9. Subsequent reevaluations of the demographic data situated the death toll for the [civil war] in the order of 300,000 or less.
    5. Banister, Judith; Johnson, E. Paige (1993). "After the Nightmare: The Population of Cambodia". Genocide and Democracy in Cambodia: The Khmer Rouge, the United Nations and the International Community. Yale University Southeast Asia Studies. p. 87. ISBN 978-0-938692-49-2. An estimated 275000 excess deaths. We have modeled the highest mortality we can justify for the early 1970s.
    6. Sliwinski estimates 240000 wartime deaths, of which 40,000 were caused by U.S. bombing. ((Sliwinski 1995، ص. 48)). He characterizes other estimates ranging from 600000–700000 as "the most extreme evaluations" (p.  42).