تکاثر
سورۀ تکاثر مکی و دارای ۸ آیه است. واژهٔ تکاثر به معنی افتخار به زیادی ثروت و عزّت است.
| تکاثر | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| ترتیب در قرآن | ۱۶ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۲ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۴۴ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
| ||||
نام[ویرایش]
نام این سوره از آیهٔ اول آن گرفته شده‌است.
نزول[ویرایش]
این سوره بعد از سوره کوثر نازل شده‌است.
محتوای سوره[ویرایش]
این سوره نخست سرزنش کسانی است که بر یکدیگر تفاخر می‌کردند. سپس هشداری به مسئله معاد و قیامت و آتش دوزخ، و در پایان هشداری در زمینه بازپرسی از نعمت‌ها می‌دهد.
لغات سوره[ویرایش]
تکاثر یعنی فخر فروختن به دیگران به خاطر داشتن مال و فرزند زیاد[۱]
مقابر یعنی محل قبر مرده‌ها که تفسیر مشهور می‌گوید آن قوم کارشان به جایی رسیده بود که برای فخر فروشی به سراغ قبر مردگان خود رفته و می‌شمردند که کدامشان مرده بیشتری دارد[۲]
نعیم به معنی نعمت است که در روایات شیعه و اهل سنت معانی و مصادیق مختلفی برای آن ذکر شده مثلاً پیامبر و امام و صحت و فراغت و امنیت و در روایات اهل سنت آمده‌است که خداوند از لباسی که با آن عورت پوشیده می‌شود و تکه نانی که گرسنگی را برطرف کند و خانه‌ای که انسان را از گزند سرما و گرما حفظ کند سؤال نمی‌کند که البته محمد حسین طباطبایی این حدیث را بر عدم سخت‌گیری خداوند تعالی در ضروریات زندگی می‌داند[۳]
روایات مرتبط با سوره[ویرایش]
پیامبر اسلام: تکاثر الاموال جمعها من غیر حقها و منعها من حقها و سدّها فی الاوعیة. ترجمه فارسی: تکاثر جمع کردن مال از راه نامشروع و ندادن حقوق واجب مال (مثل خمس یا زکات و …) و نگهداری مال در در صندوق‌ها است (در گذشته صندوق‌ها محل نگهداری پول‌ها بوده‌است)[۱]
فضیلت سوره[ویرایش]
در حدیثی از پیامبر اسلام آمده:
کسی که آن را بخواند خداوند در برابر نعمتهایی که در دنیا به او داده او را مورد حساب قرار نمی‌دهد و پاداشی به او می‌دهد که گوئی هزار آیه قرآن را تلاوت کرده.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تکاثر موجود است. |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سوره‌ها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی
 | این یک مقالهٔ خرد قرآن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |