رصدخانه آرسیبو

رصدخانهٔ آرسیبو
در سال ۲۰۱۹
نام‌های دیگرNational Astronomy and Ionosphere Center ویرایش در ویکی‌داده
نام‌گذاری به نامآرسیبو، پورتوریکو ویرایش این در ویکی‌داده
مکانآرسیبو، پورتوریکو, پورتوریکو, کارائیب
مختصات جغرافیایی۱۸°۲۰′۴۸″شمالی ۶۶°۴۵′۱۲″غربی / ۱۸٫۳۴۶۷°شمالی ۶۶٫۷۵۳۳°غربی / 18.3467; -66.7533 ویرایش در ویکی‌داده
سازماناس‌آرآی اینترنشنال
USRA
UMET
کد رصدخانه[List of observatory codes#251 251] ویرایش این در ویکی‌داده
فرازا۴۹۸ متر (۱٬۶۳۴ فوت) ویرایش در ویکی‌داده
طول‌موجطیف الکترومغناطیسی: (۳ سانتی‌متر تا ۱ متر)
ساختتکمیل شده در ۱۹۶۳
نوعآینه خمیده
قطر۱٬۰۰۰ فوت (۳۰۰ متر)
گستره گردآوری۷۳٬۰۰۰ متر مربع (۷۹۰٬۰۰۰ فوت مربع)
فاصله کانونی عدسی۱۳۲٫۵ متر (۴۳۴ فوت ۹ اینچ) ویرایش در ویکی‌داده
استقرارsemi-transit telescope: fixed primary with secondary (Gregorian reflector) and a delay-line feed, each of which moves on tracks to point to different parts of the sky.
گنبدندارد
وبگاهwww.naic.edu

رصدخانهٔ آرسیبو (به انگلیسی: Arecibo Observatory) یک مرکز ستاره‌شناسی رادیویی متعلق به بنیاد ملی علوم ایالات متحده آمریکا در شمال پورتوریکو است.

این رصدخانه رادیویی که در ارتفاعات این جزیره قرار دارد توسط دانشگاه کرنل اداره می‌شود.

مرکز ملی ستاره‌شناسی و یونوسفر آمریکا در این مکان قرار دارد.

رصدخانهٔ آرسیبو با قطر ۳۰۵ متر تا پیش از ساختن رصدخانه مشابهی در چین در سال ۲۰۱۶ بزرگ‌ترین رادیوتلسکوپ جهان بود.[۱]

کارایی[ویرایش]

بیشترین کاربرد رصدخانهٔ آرسیبو زیر نظر گرفتن سیارک‌های نزدیک به زمین بود که ممکن است تهدیدی برای زمین باشد. رصدخانهٔ آرسیبو این کار را با تعیین جرم، سرعت، فاصله، و مدار سیارک‌هایی که به زمین نزدیک می‌شدند انجام می‌داد.[۲]

نمایی از گیرنده رصدخانه

مهمترین دستاورد رصدخانهٔ آرسیبو در اوایل دهه ۱۹۹۰ (میلادی) بود که با ثبت تکانه‌هایی در اطراف تپ‌اخترها نخستین سیاره‌های خارج از سامانه خورشیدی را پیدا کرد.[۲]

پژوهشگران در رصدخانهٔ آرسیبو در سال ۱۹۸۱ (میلادی) به تهیه نخستین نقشه‌های سطح سیاره ناهید کمک کردند.[۱]

رصدخانهٔ آرسیبو نقش بزرگی در تربیت ستاره‌شناسان داشته است.[۲]

گردشگری[ویرایش]

پس از آن که در سال ۱۹۹۵ از این رصدخانه به عنوان محل فیلم‌برداری فیلم گولدن‌آی از سری فیلم‌های جیمز باند مورد استفاده قرار گرفت به یکی جاذبه‌های گردشگری پورتوریکو تبدیل شد.[۱]

پایان کار[ویرایش]

در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ کابل‌های نگهدارنده گیرنده رصدخانه، بر اثر توفان آسیب دیدند. در سال ۲۰۲۰ پژوهشگران اعلام کردند که کابل‌های نگهدارنده گیرنده، دیگر قابل تعمیر نیستند.[۲] در ۱ دسامبر ۲۰۲۰ رصدخانه آرسیبو بر اثر ریزش سازه آن دچار آسیب شدیدی شد.[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «رادیوتلسکوپ غول‌پیکر آمریکایی در پورتوریکو فروریخت». بخش فارسی دویچه وله. ۱۲ آذر ۱۳۹۹.[پیوند مرده]
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ «راز دانش: چرا رادیوتلسکوپ آرِسیبو برچیده می‌شود؟‏». بی‌بی‌سی فارسی. ۹ آذر ۱۳۹۹.
  3. "Arecibo Observatory Telescope Collapses, Ending An Era Of World-Class Research". NPR.org (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-02.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]