تشدید صوتی
تشدید آکوستیکی[۱] یا طنین صوتی یا طنین آکوستیک (به انگلیسی: Acoustic resonance)، پدیده‌ای است که در آن یک سیستم صوتی امواج صوتی را تقویت می‌کند که فرکانس آنها با یکی از فرکانس‌های طبیعی ارتعاش خود (فرکانس‌های تشدید آن) مطابقت دارد.
اصطلاح «طنین صوتی» گاهی برای محدود کردن طنین مکانیکی به محدوده فرکانس شنوایی انسان استفاده می‌شود، اما از آنجایی که آکوستیک به‌طور کلی در مورد امواج ارتعاشی در ماده تعریف می‌شود،[۲] طنین آکوستیک می‌تواند در فرکانس‌های بیرون از محدوده شنوایی انسان رخ دهد.
منابع[ویرایش]
- ↑ «تشدید آکوستیکی» [فیزیک] هم‌ارزِ «acoustic resonance»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ تشدید آکوستیکی)
- ↑ Kinsler L.E. , Frey A.R. , Coppens A.B. , Sanders J.V. , "Fundamentals of Acoustics", 3rd Edition, شابک ۹۷۸−۰−۴۷۱−۰۲۹۳۳−۵, Wiley, New York, 1982.