تزریق (شعر)
تزریق یک نوع شعر منظوم بی‌معنی و پرت‌وپلاست که سراینده با آگاهی و برای طنازی ساخته باشد. این نوع شعر، تحت این عنوان، در عصر صفوی ظهور و رونق یافته است، چندان‌که برخی گویندگان زمانه به «تزریقی» مشهور شده‌اند. در تذکره‌های عصری، نمونه‌های تزریق‌گویی فراوان است.[۱] تزریق را با nonsense verse در زبان انگلیسی مقایسه کرده‌اند.[۲]
نمونه[ویرایش]
خواجه هدایت‌الله[۳]:
| روزی که ز عشق می‌زدم لاف | اردک‌بچه می‌فروخت علاف | |
| عاشق سگ یُرغه بود و میمون | آواز بلند شد ز مجنون |
منابع[ویرایش]
- ↑ رستگار فسایی، منصور (۱۳۸۰). انواع شعر فارسی. شیراز: نوید شیراز. ص. ۱۳۶.
- ↑ شفیعیون، سعید (۱۳۹۰). «شعر بی‌معنا در ادبیات فارسی و انگلیسی (بررسی و مقایسه تزریق و چاراندرچار با nonsense verse)». نقد ادبی. ۴ (۱۵).
- ↑ صفوی، سام‌میرزا. تذکرهٔ تحفهٔ سامی. به کوشش رکن‌الدین همایونفرخ. تهران: شرکت سهامی چاپ و انتشارات کتب ایران. ص. ۹۷.