زبان‌های اوغوز
| اوغوز | |
|---|---|
| ترکی جنوب غربی | |
| پراکنش: |  |
| تبار: | ترکی
|
| زیرگروه‌ها: | † پچنگی |
زبان‌های اوغوز یکی از زیر شاخه‌های خانواده زبان‌های ترکی می‌باشد. بیش از ۱۴۰ میلیون نفر در جهان به زبان‌های اغوز سخن می‌گویند. محدوده تکلم این زبان از بالکان تا آسیای میانه است.[۱] واژه اوغوز اشاره به ترکان غز دارد.
ویژگی‌های زبان‌شناسی[ویرایش]
زبان‌های اوغوز ویژگی‌های مشترکی دارند که زبان‌شناسان از روی این ویژگی‌ها این زبان‌ها را در یک رده قرار می‌دهند. برخی از این ویژگی‌ها با دیگر زبان‌های ترکی مشترکند اما برخی به زبان‌های اوغوز اختصاص دارند.
محمود کاشغری، زبان‌شناس ترک‌تبار سده یازدهم میلادی، در آثار خود اظهار داشته‌است که زبان اوغوز در میان تمام زبان‌های ترکی، ساده‌ترین زبان است.[۲]
رده‌بندی[ویرایش]
زبان‌های اغوز بر اساس جغرافیا و ویژگی‌های مشترک به سه بخش تقسیم شده‌اند. هنوز هم به زبان‌های پررنگ صحبت می‌شود.
| نیاترکی | ترکی عام | اوغوز | اوغوز غربی |
|
| اوغوز شرقی | ||||
| اوغوز جنوبی |
منابع[ویرایش]
- ↑ مجموع سه گروه Turkish, Turkmen و Azerbaijani
- ↑ D. T. Potts, (2014), Nomadism in Iran: From Antiquity to the Modern Era, p. 177
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Oghuz languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ مرداد ۱۳۸۹.
| زبان رسمی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های منطقهای |
| ||||
| زبان‌های اقلیتها |
| ||||
| زبان‌های اشاره | |||||
