بردار

معنای بردار را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.

بردار یک مدل ریاضی است که با سه مشخصه اندازه، جهت و راستا یک کمیت فیزیکی را توصیف می کند. بردار می‌تواند به موارد زیر اشاره داشته باشد:

ریاضیات و فیزیک[ویرایش]

• بردار (ریاضیات و فیزیک)
• بردار اقلیدسی، هر قطعه خط جهت‌دار را می‌گویند.(پاره خط جهت دار)
  • ضرب خارجی، عملگری دوتایی بر دو بردار در فضای سه بعدی اقلیدسی
  • تصویر (بردار)
  • بردار جابه‌جایی، تغییرات بردار مکان یک جسم نسبت به مکان ابتدایی آن
  • گرادیان، برداری در فضای برداری
• پایه (جبر خطی)، مجموعه‌ای از بردارهای موجود در فضا
• چهاربردار، برداری‌ست در فضای برداری حقیقی چهاربعدی (فضای مینکوفسکی)
• فضای برداری، مجموعه‌ای از اشیاء ریاضی (بردارها)
• میدان برداری، تابعی است که به هر نقطه از فضای اقلیدسی برداری را نسبت می‌دهد.
  • میدان برداری پایستار، گرادیان تابع پتانسیل اسکالر

رایانه[ویرایش]

• پردازنده برداری، واحد پردازش مرکزی که یک مجموعه دستورالعمل‌هایی را بر روی آرایه تک بعدی اجرا می‌کند.
• گرافیک برداری، روش گرافیک بر مبنای سیستم دکارت
  • نگاره‌سازی برداری مقیاس‌پذیر، زبانی‌ست از نوع اکس‌ام‌ال به منظور ایجاد، انتشار، و کار با گرافیک دوبعدی
• ماشین بردار پشتیبانی، یکی از روش‌های یادگیری با نظارت برای طبقه‌بندی و رگرسیون

زیست‌شناسی[ویرایش]

• بردار، در همه‌گیرشناسی، اندامندگانی که یک بیماری‌زا را از میزبانی به میزبانی دیگر تراداده می‌کند.
• بردار، در مهندسی ژنتیک، وسیله‌ای است که برای بردن مواد ژنتیکی (DNA یا RNA) به ژنوم سلول هدف‌گرفته‌شده به کار می‌رود.

بازرگانی[ویرایش]

• وکتور دابلیو۸، خودرویی است که در سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ تولید شده‌است.

استفاده‌های دیگر[ویرایش]

• نیروی برا، نیرویی است که در اثر حرکت ماهواره در شاره (سیال) ایجاد می‌شود.

این صفحهٔ ابهام‌زدایی مقاله‌های مرتبط با عنوان همین صفحه، بردار را فهرست می‌کند.
اگر یک پیوند داخلی شما را به اینجا هدایت کرده‌است، در صورت تمایل آن پیوند را برای اشارهٔ مستقیم به مقالهٔ مورد نظر تغییر دهید.