بختیاروند

بختیاروَند در ساختار اجتماعی ایل بختیاری به یکی از چهار باب تشکیل‌دهنده شاخه هفت‌لنگ اطلاق می‌گردد.

ایل بختیاری به دو شاخه اصلی هفت‌لنگ و چهارلنگ تقسیم می‌شود.^[۱] شاخه هفت‌لنگ از ۴ باب (رده) تشکیل شده‌است که بختیاروند یکی از آن‌ها بشمار می‌آید.^[۲]

سازمان طایفه[ویرایش]

بختیاروند به یک باب از ایل بختیاری اطلاق می‌شود. در تقسیم‌بندی این باب، چندین طایفه مشاهده می‌گردد.

بختیاروند به طایفه‌های زیر تقسیم می‌شود:^[۳]

• بهداروند
• علاءالدین وند
• اسنکی
• مشهوند
• اولکی
• جانکی سردسیر
• آل جمالی
• گندائی
• فرگنی
• لرزنی
• مش مرداسی
• سهرو (سرخاب)
• کیارسی
• للری
• شیخ احمد بلد
• دهناشی
• تردی
• بلیوند
• منجزی
• چنگایی
• عرب کمری

زیستگاه[ویرایش]

استان چهارمحال و بختیاری: در شهرستان هاي شهرکرد، فارسان، کوهرنگ، اردل، لردگان و خانمیرزا و شهر ناغان سكونت يافته اند.

استان لرستان: در شهرستان‌ الیگودرز سكونت يافته اند.

استان خوزستان: در شهرستان هاي اندیکا، ایذه، مسجدسلیمان، گتوند، شوشتر و لالی سكونت يافته اند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• ایل بختیاری
• هفت‌لنگ
• اسدخان بختیاروند
• بهداروند

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• حسین ابراهیمی ناغانی (۲ اسفند ۱۳۸۸). «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اکتبر ۲۰۱۳.

• امیراحمدیان، بهرام. ایل بختیاری، تهران:۱۳۷۸
• دیگار، ژان پیر. فنون کوچ‌نشینان بختیاری، ترجمهٔ اصغر کریمی، مشهد:۱۳۶۶
• راولینسن، هنری. سفرنامه، ترجمهٔ اسکندر امان‌اللهی بهاروند، تهران:۱۳۶۲
• رئیسی، داراب. اسدخان بهداروند بختیاری معروف به شیرکش، ذخایر انقلاب، تهران:۱۳۶۹
• عکاشه، اسکندر. تاریخ ایل بختیاری، به کوشش فرید مرادی، تهران:۱۳۶۵
• جین راف گارثویت، تاریخ سیاسی، اجتماعی بختیاری، ترجمهٔ مهراب امیری، تهران:۱۳۷۳
• لایارد، هنری. سیری در قلمرو بختیاری و عشایر بومی خوزستان، ترجمهٔ مهراب امیری، تهران:۱۳۷۱