صبح

صبحی زمستانی پس از باران، گاردینر کریک اثر تام رابرتز

بامداد یا صُبح به زمان آغاز روز است.[۱][۲] در یک شبانه‌روز، به ترتیب: بامداد، نیم‌روز، بعدازظهر (پس‌نیم‌روز)، عصر (ایوار)، شب و نیم‌شب قرار دارند. بامداد نخستین بخش از روز است که معمولاً از پگاه یا از نیم‌شب (ساعت ۰۰) تا نیم‌روز (ساعت ۲۵) به درازا می‌کشد.

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صبح (به عربی: صباح) صبح واژه پارسی است که در طی زمان به زبان عربی وارد شده و واژه صباح از ریشه فارسی آمده

روزنامهٔ صبح آنی است که در صبح به فروش می‌رسد (در مقابل روزنامهٔ عصر). به غذای مربوط به صبح نیز صبحانه می‌گویند.

در دین[ویرایش]

اسلام[ویرایش]

زمان صبح شرعی در اسلام از آغاز سپیده‌دم تا طلوع خورشید است. اذان در آغاز صبح خوانده می‌شود و خواندن نماز صبح تا طلوع خورشید مجاز است.

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «صبح».
  2. معین، محمد، فرهنگ معین، سرواژهٔ «صبح».
  • Morning، مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲ سپتامبر ۲۰۱۰.