بازرگان (ماکو)
| بازرگان | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| شهرستان | ماکو |
| بخش | بازرگان |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۵ |
| مردم | |
| جمعیت | ۹٬۹۷۹ نفر در سال ۱۳۹۵ |
| اطلاعات شهری | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | [۱] ۰۴۴–۳۴۳۷ |
| وبگاه | |
  بازرگان روی نقشه ایران ۳۹°۲۲′۴۲″شمالی ۴۴°۲۸′۱۹″شرقی / ۳۹٫۳۷۸۳°شمالی ۴۴٫۴۷۲°شرقی | |
بازَرگان یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی ایران است. این شهر در بخش بازرگان شهرستان ماکو جای دارد و گذرگاه مرزی بازرگان در یک کیلومتری آن قرار دارد.
شناخت[ویرایش]
شهر بازرگان از توابع شهرستان ماکو و در ۱۵ کیلومتری شمال آن قرار گرفته‌است. بازرگان به عنوان نقطه خروجی مرز ایران و ترکیه در دامنه کوه آرارات واقع شده‌است؛ و نام دروازه اروپا را به خود گرفته‌است شهر مرزی بازرگان در شمال غربی ایران و شمالی‌ترین نقطه آذربایجان غربی قرار گرفته و ازنظر موقعیت جغرافیا و اقتصاداز اهمیت ویژه‌ای برخوردار است[۲] زیرا از طرف شمال در یک کیلومتری کشور ترکیه و از طرف شمال شرقی با جمهوری خود مختار نخجوان هم مرزاست. گذرگاه مرزی بازرگان، مهم‌ترین گمرک زمینی کشور در این شهر قرار دارد و بعنوان دروازه اروپا یا پیشانی ایران بشمار می‌رود که روزانه صدها مسافر داخلی و خارجی (توریست و گردشگر) و صدها کامیون ترانزیتی و سواری از این شهر مرزی و قدیمی[۳] دیدن و تردد می‌نمایند.
از جمله افرادی که به این شهر وارد شده و در سفر نامه خود از شهر بازرگان نام برده اوژن فلاندن سیاح معروف فرانسوی است که در زمان قاجاریه و در زمان حیات علی خان سردار ماکو به ایران سفر کرده و از بازرگان در کتاب خود یاد کرده‌است.[۴]
بازرگان که از سال ۱۳۶۵ از طریق نمایندگی شهرداری و زیر نظر شهرداری شهر ماکو اداره می‌شد. با توجه به موقعیت حساس مرزی بودنش و گسترش عمران در این محل نمایندگی تکافوی نیاز منطقه نبود، بهمین علت به جهت دارا بودن ظرفیت‌های بالقوه و قرار گرفتن مهم‌ترین گمرک زمینی کشور در این منطقه و عبور جاده ترانزیت از وسط بازرگان و همچنین مکاتبات مکرر از سوی اهالی شریف منطقه، نمایندگی شهرداری بازرگان در نیمه دوم سال ۱۳۷۵ با مجوز رسمی وزارت کشور ایران به شهرداری مستقل با درجه ۲ شهرداری فعالیت خود را رسماً آغاز نمود و در سال ۱۳۷۸ به دلیل گسترش فعالیتها و حجم زیاد پروژه‌های عمرانی از درجه ۲ به درجه ۵ ارتقاء یافت.[۵] شهر بازرگان به عنوان یکی از شهرهای زلزله‌خیز ایران شناخته می‌شود.[۶]
مردم‌شناسی[ویرایش]
جمعیت[ویرایش]
بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر بازرگان برابر با ۹٬۹۷۹ نفر بوده‌است.[۷] گمرک بازرگان منبع اصلی درآمد مردم این منطقه بحساب می‌آید.
اتنیک و زبان[ویرایش]
مردم این شهر آذری و کرد هستند که به زبان‌های ترکی آذربایجانی[۸][۹] و کردی کرمانجی صحبت می‌کنند؛ دین‌شان اسلام و پیرو مذاهب شیعه و سنی هستند.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵]
اقتصادی[ویرایش]
اقتصاد شهر بازرگان بر اساس گمرک ایران و گمرک ترکیه است. همچنین تعدادی زیادی از جمعیت این شهر در مرز بازرگان کار می‌کنند.
منابع[ویرایش]
- ↑ «پیش‌شماره شهرهای استان آذربایجان غربی». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ تروریسم در بازرگان[پیوند مرده]
- ↑ رئیس شورای اسلامی بازرگان:بافت قدیمی شهر بازرگان ساماندهی می‌شود[پیوند مرده]
- ↑ «شهر بازرگان در یک نگاه». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۶ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ «شهرداری بازرگان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۶ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ ایران، ترجمه ابوالحسن رده، ج۱، ص۱۸۴–۱۸۵، تهران ۱۳۷۰ ش.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- ↑ http://www.irancities.ir/showcity.aspx?code=64&code2=11
- ↑ https://artaemdad.com/956/خودروبر-و-امدادخودروی-بازرگان/
- ↑ اسکندری‌نیا، ابراهیم. ساختار سازمان ایلات و شیوة معیشت عشایر آذربایجان غربی. بندرانزلی: 1366، ص 52-62؛ توحدی، کلیم‌الله. حرکت تاریخی کرد به خراسان. مشهد: 1364، ص 2/176-177؛ لطفی پاشا. تواریخ العثمانی. استانبول: 1341ق، ص 323؛ نیز نک: سومر، فاروق. نقش ترکان آناطولی در تشکیل و توسعة دولت صفوی. ترجمة احسان اشراقی، محمدتقی امامی، تهران: 1371، ص 94-95. اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان. ص 130. سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده 1377، جمعیت عشایری دهستان‌ها. تهران: 1378، ص 23، 27-28. اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان‌جا. سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده 1377، نتایج تفصیلی. تهران: 1378، ص 15. اسکندری‌نیا، ابراهیم. همان. ص 132.
- ↑ KURDISH TRIBES
- ↑ منابع: پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی سال پنجاه و دوم پاییز و زمستان 1398 شماره 2 doran_County
- ↑ منصورینام=مسعود (زمستان ۱۳۸۱). «بررسی مقایسه ای زمینه‌های تولید در گروه‌های عشایری و گرایش آنان به تغییر و تحول در شیوه تولیدی عشایری؛ مطالعه موردی ایل جلالی شمال غرب کشور». علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز (با همکاری گروه اقتصادی دانشگاه ارومیه). پیاپی ۳۷. ۱۹ (۱).
- ↑ اسکندری نیا، ابراهیم: ساختار و سازمان ایلات و شیوه معیشت عشایر آذربایجان غربی
- ↑ [۱]
اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خ.
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |