اولمیر

اَوَلمیر (زاده ۸ مه ۱۹۳۱ در پیشاور – مرگ ۴ مه ۱۹۸۲ در کابل)، آوازخوان، شاعر و آهنگساز پشتو زبان اهل افغانستان بود.

زندگی نامه[ویرایش]

اولمیر فرزند سید احمد در سال ١٣٠٨ ^{[نیازمند منبع]} یا ١٣١٢ ^{[۱] [۲]} در قریه نوتیه پیشاور متولد شد.

در سن ۱۰ سالگی نزد جعفر خان شاگردی کرد و نواختن معیاری هارمونیه و اساس هنر آوازخوانی را در مدت 6 سال نزد وی آموخت و بعدها به نزد سبزعلی خان و گلستان نیز شاگردی کرد.

در سن ١٧ سالگی در جشن سالگرد افغانستان به کابل آمد و دیگر برنگشت و از طریق ملنگ جان ننگرهاری به رادیو افغانستان وارد شد.^[۳]

در سال ۱۳۵۰ خورشید لقب استادی را به درخواست ریاست رادیو و تصویب مجلس مسلکی وزارت اطلاعات و کلتور وقت کسب کرد. ^{[نیازمند منبع]}

اولمیر در ۱۴ ثور ١٣٦١ در کابل درگذشت و در شاه شهید کابل به خاک سپرده شد.

از آهنگ‌های مشهورش می‌شود از وطن جنت نشان دی گلان پکښی کرمه یاد کرد.^[۴]

آرامگاه[ویرایش]

آرامگاه وی سال‌ها گمنام و نامعلوم بود ^{[نیازمند منبع]} تا اینکه به‌وسیله یکی از نمایندگان مجلس افغانستان ،ملالی جویا، بازسازی گردیده به تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۰۶ در حضور چندین هنرمند افغانستان نظیر گل زمان، شیر غزنوی، عبدالحمید قندهاری، حیات اله گردیزی، محمود کاروان و سایرین و تعداد زیادی از مردم کابل در محفلی به همین مناسبت بازگشایی شد.^[۵][۶]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• درباره اولمیر