انگار گفته بودی لیلی
 | |
| نویسنده(ها) | سپیده شاملو |
|---|---|
| کشور | تهران |
| زبان | فارسی |
| موضوع(ها) | رمان |
| ناشر | نشر مرکز |
تاریخ نشر | چاپ اول: ۱۳۷۹ |
| شمار صفحات | ۱۸۲ |
| شابک | شابک ۹۶۴۳۰۵۴۹۶۹ |
| ۸فا۳/۶۲ | |
| کتابخانه کنگره | PIR۸۱۱۴ /الف۸۵۳الف۸ ۱۳۷۹ |
| کتابخانه ملی ایران | م۷۹–۴۳۴۸ |
انگار گفته بودی لیلی رمانی‌ست نوشتهٔ سپیده شاملو که در سال ۱۳۷۹ از سوی نشر مرکز به چاپ رسید.
درباره کتاب[ویرایش]
این رمان را رمانی روانشناختی با دیدگاه انتقادی-اجتماعی دانسته‌اند که ذهنیت زنانه و نظام تک‌آوایی بر آن حاکم است و شخصیت‌های مرد داستان از پسِ نگاه زنانه دیده می‌شوند. [۱]
خلاصه داستان[ویرایش]
رمان با مرگ علی نوربخش در بمباران تهران آغاز می‌شود. همسرش، شراره، که راوی داستان هم هست، علی را مخاطب قرار می‌دهد و زندگی خود را بازگو می‌کند. فصل اول، دربارهٔ زندگی با علی و مرگ علی‌ست. فصل دوم، ماجرای عروسی با علی، سفر مشهد و کوه‌رفتن دوران نامزدی را از زبان شراره می‌شنویم. فصل سوم مرگ مستانه و ماجرای آشنایی مستانه و محمود روایت می‌شود. در فصل چهارم، راوی داستان عوض می‌شود. این بار، مستانه، خواهر علی از زندگی خود و از مرگ علی می‌گوید. در فصل پنجم، شراره مستانه را مورد خطاب قرار می‌دهد و برایش از اتفاقات بعد از مرگ علی می‌گوید. در فصل ششم از رابطهٔ مستانه با شراره و سیاوش، پسرش، باخبر می‌شویم. فصل هفتم دربارهٔ فراموش کردن علی‌ست. در فصل هشتم، شراره با آشنای قدیمی قرار سفر خارج را می‌گذارد. سیاوش قهر می‌کند و ...[۲]
جوایز[ویرایش]
این رمان برندهٔ جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری برای بهترین رمان اول در سال ۱۳۷۹ شده‌است.[۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ شجاعت‌زاده، تهمینه؛ اسکویی، نرگس (پاییز ۱۳۹۶). «تحلیل شخصیت محمود در رمان "انگار گفته بودی لیلی" بر اساس آرای کارن هورنای» (PDF). پژوهش‌های نقد ادبی و سبکشناسی (۳ (پی در پی ۲۹)): ۱۱۵. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.
- ↑ «"انگار گفته بودی لیلی" چاپ یازدهمی شد». mehrnews.com. خبرگزاری مهر. ۱۳۸۸-۱۰-۲۲. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.
- ↑ «دوره اول- ۱۳۸۰». golshirifoundation.com. بنیاد گلشیری. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۳ اوت ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.