انقلاب بلژیک
| انقلاب بلژیک | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 پیروزی انقلاب بلژیک | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
 پادشاهی متحد هلند | .svg){kind=small} ایالات جنوبی پادشاهی فرانسه | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
| ویلیام اول از هلند | Baron Surlet de Chokier Charles Rogier Étienne Maurice Gérard | ||||||
| از زنجیره نوشتارهای |
| انقلاب |
|---|
 |
 درگاه سیاست |
انقلاب بلژیک مجموعه رویدادهایی طی سال‌های ۱۸۳۰ و ۱۸۳۱ میلادی بود که به جدایی ایالت‌های جنوبی پادشاهی متحد هلند از آن و تأسیس پادشاهی مستقل بلژیک گردید.
بخش زیادی از جمعیت ایالت‌های جنوبی، کاتولیک و فرانسوی زبان بودند؛ در حالی که، مردم ایالت‌های شمالی (هلند) پروتستان مذهب و هلندی زبان بودند.
در ۲۵ اوت ۱۸۳۰، اغتشاشات و شورش در بروکسل آغاز شده و مغازه‌ها چپاول و غارت گشتند. کارخانه‌ها توسط کارگران تصرف گردیدند و ماشین‌ها ویران شدند. ویلِم اول، شاه هلند، لشکری برای آرام کردن اوضاع به ایالات جنوبی فرستاد؛ در حالی که، فریادهای جدایی خواهانه از سوی برخی گروه‌های رادیکال شنیده می‌شد.
لشکرکشی شاه هلند به بلژیک به دلیل خودداری سربازان از جنگ و فرار برخی از سربازان اهل ایالات جنوبی از ارتش، ناموفق بود و هلندی‌ها مجبور به ترک نواحی جنوبی شدند. در همین زمان، فرماندهان ایالات جنوبی، اعلام استقلال کرده و در اتحاد با هم، کشور جدیدی به نام بلژیک را به وجود آوردند.
طی کنفرانس لندن در ۱۸۳۰، استقلال بلژیک توسط قدرت‌های اروپایی به رسمیت شناخته شد. به دنبال انتصاب لئوپولد اول به عنوان شاه بلژیک در ۱۸۳۱، هلندی‌ها به فرماندهی ویلِم اول برای بازپس‌گیری نواحی جنوبی و برچیدن استقلال بلژیک به آن کشور حمله کردند. این لشکرکشی ده روزه به دلیل ورود فرانسه به جنگ، ناموفق بود. سرانجام در ۱۸۳۹، هلند طی پیمان لندن استقلال بلژیک را به رسمیت شناخت.
