امامزاده چرنداب
امامزادهٔ چرنداب (حلیمه خاتون) مسجد خانم امامزادهٔ چرنداب | |
---|---|
نام | امامزادهٔ چرنداب (حلیمه خاتون) مسجد خانم امامزادهٔ چرنداب |
کشور | ایران |
استان | آذربایجان شرقی |
شهرستان | تبریز |
بخش | منطقهٔ ۳ |
کاربری | امامزاده، مسجد |
امامزادهٔ چرنداب (حلیمه خاتون) واقع در مسجد خانم امامزادهٔ چرنداب یکی از امامزادههای شهر تبریز است که در محلهٔ قدیمی چرنداب واقع شدهاست. در این امامزاده ۳ قبر وجود دارد که یکی منسوب به «حلیمه خاتون» (خواهر علی بن موسی الرضا) است و ۲ قبر دیگر نیز به کنیزان حلیمه خاتون نسبت داده میشوند.[۱][۲]
حسن رشدیه در سال ۱۲۴۸ خورشیدی (۱۸ سالگی) به عنوان پیشنماز مسجد امامزادهٔ چرنداب انتخاب شده بود.[۳] همچنین تا اوایل سدهٔ ۱۴ خورشیدی، امامزادهٔ چرنداب شاهد حضور زائران بسیاری، به خصوص در روزهای دوشنبه و پنجشنبه بوده و روضهخوانی و شمعفروشی در آن صورت میپذیرفتهاست.[۱]
نسب امامزاده[ویرایش]
منابع مختلف، نسبهای مختلفی را دربارهٔ امامزادهٔ چرنداب ذکر کردهاند:[۲]
- خواهر علی بن موسی الرضا: حشری تبریزی، تابلو توضیحات امامزاده و باور مردم[۴][۵]
- دختر علی بن موسی الرضا: اسرار تبریزی[۶]
- سه تن از نوادگان علی النقی به نامهای «حلیمه»، «سلیمه» و «رحیمه»: تابلو توضیحات امامزاده[۵]
- خواجه امام: عبدالعلی کارنگ[۷]
- مسلمان غیرمنسوب به اهل بیت: واعظ چرندابی[۸][۹]
نقل قولها[ویرایش]
محمدجواد مشکور در کتاب «تاریخ تبریز تا پایان قرن نهم»:[۵]
آن به مزار همشیره حضرت امام رضا (ع) شهرت دارد و به اعتقاد بعضی دختر امام رضا (ع) است و اسم شریفش به بیبی خاتون مشهور شده.
سید محمدرضا طباطبایی تبریزی در کتاب «تاریخ اولاد الاطهار»:[۱۰]
در کتاب بحرالانساب سید مرتضی رازی مینویسد دختران ابوطالب بن علی النقی (علیهالسلام) سلیمه و حلیمه و رحیمه از بغداد روی به تبریز نهادند و در آنجا شهید گردیدند و به خاک سپرده شدند.
حشری تبریزی در کتاب «روضهٔ اطهار»:[۱۰]
در جوار گنبدی مشهور به کمانخانه، مزار امامزادهای در سردابه واقع است و بالای سردابه عمارتی بود که حالا خراب است و موقوفاتی داشته و اسمش بیبی حلیمه خاتون مشهور شده.
ویژگیهای بنا[ویرایش]
در گذشته در ضلع جنوبی امامزادهٔ چرنداب، گورستان قدیمی کوچکی وجود داشته که حیاط آن محسوب میشدهاست. سقف و در و پنجرههای امامزاده نیز چوبی بودهاند که در اثر آتشسوزی از بین رفته و با فلز جایگزین شدهاند. همچنین برروی قبر حلیمه خاتون صندوق چوبی قرار داشته که بر اثر روشن کردن شمع توسط زائران و آتشسوزی از بین رفته و بعدها صندوقهای آلومینیومی-شیشهای برروی قبور قرار داده شدهاند.
قبر نزدیک به ضلع جنوبی امامزاده (قبله)، منسوب به حلیمه خاتون است و ۲ قبر دیگر نیز در پشت سر آن قرار گرفتهاند. البته هیچ کدام از قبور کتیبه ندارند.[۲]
دو مسجد یکی به مساحت ۲۲۰ متر مربع در ضلع غربی و دیگری به مساحت ۷۰ متر مربع در ضلع جنوبی مجموعهٔ امامزاده قرار گرفتهاند.[۱۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ آثار باستانی آذربایجان (آثار و ابنیهٔ تاریخی شهرستان تبریز)، ص ۱۱۵
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ مرکز دائرةالعارف بزرگ اسلامی
- ↑ دانشنامهٔ جهان اسلام
- ↑ روضهٔ اطهار، ص ۸۵
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ خبرگزاری فارس
- ↑ منظر الاولیاء، ص ۶۷
- ↑ آثار باستانی آذربایجان (آثار و ابنیهٔ تاریخی شهرستان تبریز)، صص ۱۱۷ و ۱۲۰-۱۱۹
- ↑ شماری از زیارتگاههای استان آذربایجان شرقی، ص ۳۶
- ↑ مزارات متبرکهٔ دارالسلطنهٔ تبریز، ص ۹۴
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکهٔ ایران اسلامی
- ↑ فرهنگ جامع امامزادگان و بقاع متبرکهٔ آذربایجان شرقی، جلد ۱، ص ۹۹
منابع[ویرایش]
- «رشدیه». دانشنامهٔ جهان اسلام. دریافتشده در ۲۲ مارس ۲۰۲۲.
- «آستانه مقدسه امامزاده حلیمه خاتون (علیها السلام) ـ تبریز». پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکهٔ ایران اسلامی. دریافتشده در ۲۲ مارس ۲۰۲۲.
- اسرار تبریزی، محمدکاظم، منظر الاولیاء (در مزارات تبریز و حومه)، تهران، ۱۳۸۸ خورشیدی.
- الوانساز خویی، محمد، فرهنگ جامع امامزادگان و بقاع متبرکهٔ آذربایجان شرقی، تبریز، ۱۳۹۲ خورشیدی.
- بهرنگی، صمد و بهروز دهقانی، «مزارات متبرکهٔ دارالسلطنهٔ تبریز»، صمد بهرنگی و ماهیسیاه دانا، به کوشش سیروس طاهباز، تهران، ۱۳۸۰ خورشیدی.
- حسیننیا، لیلا. «ردپای خواهر علی ابن موسی الرضا(ع) در تبریز». خبرگزاری فارس. دریافتشده در ۲۲ مارس ۲۰۲۲.
- حشری تبریزی، محمدامین، روضهٔ اطهار، به کوشش عزیز دولتآبادی، تبریز، ۱۳۷۱ خورشیدی.
- شماری از زیارتگاههای استان آذربایجان شرقی، به کوشش حسن حبیبی، تهران، ۱۳۸۹ خورشیدی.
- طباطبایی تبریزی، سید محمدرضا، تاریخ اولاد الاطهار، به کوشش محمد الوانساز خویی، تهران: کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، ۱۳۸۹ خورشیدی.
- غفوری، عاطفه، حلیمه خاتون، امام زاده، مرکز دائرةالعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۸ خورشیدی.
- کارنگ، عبدالعلی، آثار باستانی آذربایجان (آثار و ابنیهٔ تاریخی شهرستان تبریز)، تبریز، ۱۳۵۱ خورشیدی.