استیون، پادشاه انگلستان
| استیون | |
|---|---|
 | |
| پادشاه انگلستان (more...) | |
| سلطنت | ۲۲ دسامبر ۱۱۳۵ – ۲۵ اکتبر ۱۱۵۴ |
| تاج‌گذاری | ۲۲ دسامبر ۱۱۳۵ |
| پیشین | هنری یکم یا ملکه ماتیلدا (خلع شد) |
| جانشین | هنری دوم |
| زاده | ح. ۱۰۹۲ یا ۱۰۹۶ بلوآ، فرانسه |
| درگذشته | ۲۵ اکتبر ۱۱۵۴ دوور، کنت |
| آرامگاه | کلیسای فاورشام، کنت |
| هم‌نشین | ماتیلدا بولونی |
| فرزند(ان) |
|
| خاندان | خاندان بلوآ |
| پدر | استفان دوم، کنت بلوا |
| مادر | آدلا نورماندی |
استیون بلوآ(به انگلیسی: Stephen of Blois) معروف به استیون آخرین پادشاه انگلستان از خاندان نورمن‌ها بود که از سال ۱۱۳۵ تا هنگام مرگش در ۲۵ اکتبر ۱۱۵۴ بر انگلستان فرمانروایی نمود. دوران حکومت او به جنگ‌های داخلی با رقیب و دختر دایی‌اش ملکه ماتیلدا گذشت.
سال‌های نخست[ویرایش]
استفان در حدود سال ۱۰۹۶ در بلوآی فرانسه زاده شد. او پسر استفان دوم، کنت بلوآ و آدلا، دختر ویلیام پیروز بود. پدر و مادر ش او را در ۱۱۰۶ به پیش دایی ش، شاه هنری نخست فرستادند تا در دربار انگلستان پرورش یابد. استفان در حدود سال ۱۱۱۵ کنت مورتن شد و در حدود سال ۱۱۲۵ با ماتیلدا، دختر کنت بولون ازدواج کرد. ماتیلدا از مهم‌ترین حامیان استفان طی درگیری‌های پیش آمده بر سر تاج و تخت انگلستان بود.
فرمانروایی[ویرایش]
پس از غرق شدن و مرگ پسر هنری یکم، او دخترش ملکه ماتیلدا را به عنوان وارث تاج و تخت انگلستان معرفی نمود. اما پادشاهی ماتیلدا مقبول درباریان نیفتاد چون گذشته از آنکه او یک زن بود، همسرش جفری، کنت آنژو نیز از دشمنان نورمن‌ها محسوب می‌شد. با این حال استفان از نخستین بارونهایی بود که سوگند یاد کرد تا سلطنت ماتیلدا را به رسمیت بشناسد. اما با مرگ هنری یکم در سال ۱۱۳۵، استفان مدعی پادشاهی شد و چنین عنوان نمود که هنری با تغییر دادن تصمیمش در بستر مرگ، استفان را وارث خود معرفی کرده‌است.
بدین ترتیب استفان در ۲۵ دسامبر ۱۱۳۵ به عنوان پادشاه جدید انگلستان تاج‌گذاری نمود و بارون‌ها و پاپ اینوسنت دوم پادشاهی او را مورد تأیید و حمایت خود قرار دادند.
جنگ‌های داخلی[ویرایش]
سال‌های نخستین سلطنت استفان به آرامش سپری گردید اما از تعداد حامیان او تا سال ۱۱۳۹ کاسته شد و کشور درگیر جنگی داخلی بین نیروهای استفان و ملکه ماتیلدا گردید. مردم عموماً از این جنگ با عنوان آنارشی نام می‌بردند.
استفان در فوریهٔ ۱۱۴۱ و طی نبرد لینکلن از نیروهای ملکه ماتیلدا شکست خورد و به اسارت درآمد. او را در بریستول زندانی نمودند اما همسر استفان با برانگیختن حمایت بارون‌ها و مردم لندن موفق به بیرون راندن ماتیلدا از لندن شد. با به اسارت درآمدن ارل گلاستر، برادر ناتنی ملکه ماتیلدا که در عین حال تواناترین فرماندهٔ نظامی او نیز به‌شمار می‌رفت، ماتیلدا چاره‌ای جز تبادل استفان با برادرش نداشت و بدین ترتیب استفان بار دیگر در نوامبر همان‌سال بر تخت پادشاهی نشست.
سپاهیان استفان در سال ۱۱۴۲ اقدام به محاصرهٔ ملکه در آکسفورد نمودند اما ماتیلدا موفق به فرار از حلقهٔ محاصرهٔ آنها شد. او سپس به تقویت نیروهای خود در غرب کشور پرداخت و همسرش جفری، کنت آنژو موفق به فتح نورماندی تا ۴۵–۱۱۴۴ شد.
مصالحه و مرگ[ویرایش]
استفان علاوه بر تهدیدهای ملکه ماتیلدا، درگیر شورش‌های بارونی نیز بود. سرانجام استفان پس از ۱۸ سال جنگ داخلی و به دنبال مرگ پسر و وارث خود یوستاس در سال ۱۱۵۳، با ملکه ماتیلدا طی عهدنامهٔ ولینگفورد مصالحه نمود و فرزند او هنری را جانشین خود معرفی کرد.
استفان در ۲۵ اکتبر ۱۱۵۴ در دوور درگذشت و جسدش را در کلیسای فاورشام که توسط او و همسرش ماتیلدا در سال ۱۱۴۸ بنیاد گذاشته شده بود به خاک سپردند.
منابع[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ استیون، پادشاه انگلستان موجود است. |
* مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Stephen of England». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۰.