ارمنستان در سده‌های میانه
| تاریخ ارمنستان |
|---|
 |
 درگاه:ارمنستان |
پیش‌درآمد[ویرایش]
در ۴۸۴ میلادی و طی پیمان‌نامه نوارساک ارمنی‌ها از شاهنشاهی ساسانی آزادی مذهبی و خودمختاری محدودی یافتند.
با حمله اعراب به ارمنستان این سرزمین ضمیمهٔ امپراتوری اسلامی گردید. این دوره دویست سال به درازا انجامید و طی آن خاندان‌های کوچک ارمنی رو به ضعف گراییدند.
حکومت‌های ارمنی[ویرایش]
دودمان باگراتونی[ویرایش]
با ضعف خلافت، آشوت یکم از دودمان باگراتونی فرصت را غنیمت شمرد و در ۸۸۵ میلادی خود را پادشاه ارمنستان خواند و توانست هم از سوی خلیفه و هم امپراتور بیزانس برای پادشاهی‌اش تایید بگیرد. آشوت سوم پایتخت را از قارص به آنی منتقل نمود. آنی به زودی به مهمترین مرکز اقتصادی و فرهنگی منطقه بدل گردید. در ۱۰۴۵ میلادی بیزانس بر قلمرو باگراتونی مسلط شد و پادشاهی ایشان را برانداخت. ولی در ۱۰۶۴ سلجوقیان رومیان را از منطقه بیرون راندند و خود کنترل این سرزمین‌ها را به دست گرفتند.
در کیلیکیه[ویرایش]
دودمان روبنی شاخه‌ای از خاندان باگراتونی بودند که با مرکزیت شهر سیس پادشاهی ارمنی کیلیکیه را بنیاد گذاردند. این پادشاهی در زمان جنگ‌های صلیبی متحد صلیبیون بود و دژ استواری برای مسیحیت در شرق شمرده می‌شد و مرکزی برای فرهنگ ارمنی. با برآمدن مغول‌ها، هتوم یکم پادشاه این سرزمین داوطلبانه تابعیت مغولان را پذیرفت و دیگران را هم تشویق کرد تا چنین کنند. پادشاهی کیلیکیه تا سدهٔ چهاردهم میلادی خراج‌گزار مغولان بود تا در این زمان به دست مملوکان مصر از میان رفت.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
Wikipedia contributors, "Medieval Armenia," Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Medieval_Armenia&oldid=804702233 (accessed December 18, 2017).