اثر پرواز فضایی بر بدن انسان
اثرهای پرواز فضایی بر بدن انسان (انگلیسی: Effect of spaceflight on the human body): ورود به محیط فضا می‌تواند اثرات منفی بر بدن انسان داشته‌باشد.[۱] عوارض جانبی قابل توجه بی‌وزنی طولانی‌مدت شامل آتروفی عضلانی و زوال اسکلت (استئوپنی پرواز فضایی) است.[۲] سایر اثرات مهم عبارتند از کند شدن عملکرد سیستم قلبی عروقی، کاهش تولید گلبول‌های قرمز خون (کم خونی فضایی)،[۳] اختلالات تعادل، اختلالات بینایی و تغییرات در سیستم ایمنی. علائم اضافی عبارتند از توزیع مجدد مایعات (باعث ایجاد ظاهر «صورت ماه» در تصاویر فضانوردانی که بی‌وزنی را تجربه می‌کنند)،[۴] از دست دادن تودهٔ بدن، احتقان بینی، اختلال خواب و نفخ بیش از حد. به‌طور کلی، ناسا به اثرات مخرب مختلف پرواز فضایی بر بدن انسان با نام اختصاری RIDGE (یعنی «تابش فضایی، انزوا و محصور شدن، فاصله از زمین، میدان‌های گرانشی، و محیط‌های متخاصم و بسته») اشاره می‌کند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Chang, Kenneth (27 January 2014). "Beings Not Made for Space". The New York Times. Retrieved 27 January 2014.
- ↑ Kanas, Nick; Manzey, Dietrich (2008), "Basic Issues of Human Adaptation to Space Flight", Space Psychology and Psychiatry, Space Technology Library, 22: 15–48, Bibcode:2008spp..book.....K, doi:10.1007/978-1-4020-6770-9_2, ISBN 978-1-4020-6769-3
- ↑ Johnson, Doug (14 January 2022). "We don't know why, but being in space causes us to destroy our blood - Space anemia is tied to being in the void and can stick around awhile". Ars Technica. Retrieved 14 January 2022.
- ↑ Neergard, Lauran; Birenstein, Seth (15 February 2019). "Year in space put US astronaut's disease defenses on alert". AP News. Retrieved 18 February 2019.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Effect of spaceflight on the human body». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |