اتو کلمپرر

اتو کلمپرر
کلمپرر ۱۹۲۰
زادهٔ۱۴ مهٔ ۱۸۸۵
وروتسواف
درگذشت۶ ژوئیهٔ ۱۹۷۳ (۸۸ سال)
زوریخ
ملیتآلمان
پیشهآهنگساز، رهبر ارکستر
همسر(ها)یوهانا گایْسْلِر (۱۸۸۸–۱۹۵۶)

اُتو کلِمْپرِر (به آلمانی: Otto Klemperer)‏ (۱۴ مهٔ ۱۸۸۵ – ۶ ژوئیهٔ ۱۹۷۳) رهبر ارکستر و آهنگساز اهل آلمان بود. او از رهبران ارکستر برجستهٔ قرن بیستم به‌شمار می‌آید.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

اتو کلمپرر در وروتسواف شهری در لهستان به دنیا آمد. خانواده او یهودی بودند. ابتدا موسیقی را در مدرسه فرانکفورت آموزش دید و سپس به برلین رفت و در هنرستان تحت نظر جیمز کواست موسیقی را آموزش دید. او در سال ۱۹۰۵ گوستاو مالر را ملاقات کرد و با او دوست شد. کلمپرر رهبر اپرای آلمان در شهر پراگ شد. در سال ۱۹۱۰ کلمپرر در اجرای سمفونی‌های متعددی به گوستاو مالر کمک کرد.[۲] کلمپرر رهبری بسیاری از ارکسترهای مهم و سرشناس را در آلمان بدست آورد و در سمت رهبر کر اپرای برلین به عنوان قهرمان موسیقی شناخته شد.

سفر به آمریکا و سایر کشورها[ویرایش]

قبر کلمپرر در گورستان یهودی اوبرر فریزنبرگ در زوریخ.

در سال ۱۹۳۰، زمانی که حزب نازی به قدرت رسید، کلمپرر آلمان را ترک کرد و به ایالات متحدهٔ آمریکا رفت. او رهبری ارکستر فیلامورنیای لس آنجلس را به عهده گرفت. او همچنین به کشورهای دیگر مانند انگلیس و استرالیا سفر کرد.[۳]

پس از جنگ جهانی دوم[ویرایش]

کلمپرر پس از جنگ جهانی دوم به اروپا بازگشت و در اپرا بوداپست در سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۰ کار کرد. در آن دوره او رهبریِ بسیاری از ارکسترها از جمله ارکستر سلطنتی دانمارک، ارکستر سمفونیک مونترآل، و رادیو کلن و فیلارمونیک لندن را به عهده گرفت.

سال‌های آخر[ویرایش]

یکی از آخرین سفرهای کنسرت او در اورشلیم بود که پس از جنگ شش‌روزه رخ داد. او در آن زمان گذرنامهٔ افتخاریِ اسرائیل را دریافت کرد.

اتو کلمپرر در سال ۱۹۷۱ بازنشسته شد. او در سال ۱۹۷۳ در ۸۸ سالگی در زوریخ سوئیس درگذشت و در گورستان مخصوص جامعهٔ یهودیان در زوریخ دفن شد.

پسرش، ورنر کلمپرر، بازیگر سینمای هالیوود بود.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. Keller, Hans; Cosman, (1957). "Otto Klemperer". Musical Sketchbook. Oxford: Cassirer. OCLC 3225493.{{cite book}}: نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link)
  2. Blyth, Alan. "Otto Klemperer talks to Alan Blyth (Gramophone, May 1978)". Gramophone. Retrieved 10 April 2012.
  3. Joseph Horowitz, Review, The American Scholar, Spring 1997 (v.66, pp. 307-10)
  4. "Berühmte Personen auf dem Friedhof der ICZ" (PDF). Israelitische Cultusgemeinde Zürich - ICZ.

پیوند به بیرون[ویرایش]