آلولیم
| آلولیم | |
|---|---|
| پادشاه (سومری: 𒈗، حرف‌نویسی: lu.gal) | |
 | |
| جانشین | آلالگر |
| سومری | 𒀉𒇻𒅆 |
آلولیم (سومری: 𒀉𒇻𒅆، حرف‌نویسی: a₂.lu.lim) حاکم اساطیری بین‌النهرین بود، او را نخستین پادشاه می‌دانستند. او را به واسطه فهرست پادشاهان سومری، تصنیف پادشاهان نخستین و دیگر منابع مشابه می‌شناسند که همیشه او را از اریدو می‌دانند و سلطنتی که هزاران سال طول کشید را به او نسبت می‌دهند. لوح دوره بابلی باستان (ح. ۱۹۰۰ تا ۱۶۰۰ پیشا دوران مشترک) که در اور به دست آمده است انتصاب الهی آلولیم توسط خدایان را توصیف می‌کند و خاطر نشان می‌کند او از میان «مردمانی فراوان و بسیار» برگزیده شد و خدایان او را برای «چوپانی تمامیت مردمانی بسیار» منصوب کردند.[۲] اسطوره دیگری در توصیف انتصاب او توسط خدایان و طلسم‌هایی که او را خالق حشرات در نظر می‌گیرند، نیز شناخته شده است. او در منابع دودمان آغازین بین‌النهرین غایب است و آشورشناسان او را خیالی می‌دانند. نام او در برخی از آثار پسین به یونانی، عربی و فارسی حفظ شده است.
حکمرانی[ویرایش]
.jpg){kind=spacer}
آشورشناسان، آلولیم را شخصیتی خیالی در نظر می‌گیرند.[۳] اغلب اشاره‌ها به اومحدود به فهرست‌های حاکمان باستانی افسانه‌ای است.[۴] سنتاً او را نخستین پادشاه بین‌النهرین می‌دانستند[۵] و پادشاهی او را پیش از طوفان بزرگ اساطیری در نظر می‌گرفتند.[۶] همه منابع شناخته‌شده که در آنان پادشاهان آغازین را فهرست می‌کنند، بیان می‌کنند که او در اریدو زندگی می‌کرد، مگر آن منابعی که به هیچ شهری اشاره نمی‌کنند.[۵] این سنت بازتاب درکِ اریدو در مقام شهری با اهمیت نمادین خاص بود.[۷] سلطنت او به شکلی فرا طبیعی طولانی توصیف شده است.[۸] مدت آن ضرب‌المثل تلقی می‌شد، همانگونه که منجمی به نام آشارِدو در نامه‌ای به پادشاهی نامشخص در بابل نوشته است و در آن برای پادشاه آرزو می‌کند خدایان بابل «سالهای آلالو» را به او برکت دهند.[۹] بر اساس فهرست پادشاهان سومری، آلولیم به مدت ۲۸٬۸۰۰ سال بر جایگاه بود و پس از آن، آلالگر به مدت ۳۶٬۰۰۰ سال جایگزین او شد.[۱۰] با این وجود، فرض بر این است که محتوای فهرست پادشاهان سومری منعکس‌کنندهٔ واقعیت تاریخی نیست و نمی‌توان از آن برای بازسازی گاهشماری اولیهٔ بین‌النهرین استفاده کرد.[۱۱] هیچ مدرکی وجود ندارد که شخصیت آلولیم از منبعِ قدیمی موجودی به متن راه یافته باشد.[۳] سنت متفاوتی درباره طول سلطنت او در تصنیف فرمانروایان نخستین حفظ شده است که بیانگر حکمرانی ۳۶٬۰۰۰ سالهٔ اوست.[۱۰] به گفته ایروینگ فینکل، سایر متن‌های مشابه ارقام متفاوت دیگری مانند ۳۶٬۲۰۰ (لوح BM 40565) یا ۶۷٬۲۰۰ (لوح WB 62) به دست می‌دهند.[۱۲]
ارتباط پسین[ویرایش]
نسخه یونانی نام آلولیم، آلوروس (زبان یونانی: Ἄλωρος) از نقل‌قول‌هایی از بابلیاکای بروص شناخته شده[۱۳] که در آثار نویسندگانی چون یوسبیوس قیصریه و گئورگیوس سینکلوس حفظ شده است.[۱۴] گزارش بروص از پادشاهان نخستین وابسته به سنت شناخته شده از فهرست پادشاهان سومری بود.[۱۵] او روایت می‌کند که آلوروس ۳۶٬۰۰۰ سال سلطنت کرد و آلپاروس (زبان یونانی: αλαπαρος) جایگزین او شد که گمان می‌رود اقتباسی از آلالگر باشد.[۱۲] نوشته‌های او بعدا به گونهٔ اومریسم توسط آنیانوس اسکندریه نقل شد که روایت او را با سنت‌های مربوط به خنوق و سفر پیدایش، باب ۶ ترکیب کرد.[۱۶] آثار او به نوبه خود بر نوشته‌های ابومعشر بلخی منجم و بر قانون ابوریحان بیرونی اثر گذاشت، این دو اثر در طبقات ناصری منهاج سراج (نوشته شده در ۱۲۵۹ تا ۱۲۶۰) ذکر شده‌اند و در آن انشقاقی از آلوروس، Aylūrūs (عربی: الوروس) به عنوان اولین پادشاه مردمانی که در مقابل نفیلیمها ایستادند، ذکر شده است.[۱۷] جوزجانی در روایت خود او را با کیومرث یکی می‌داند.[۱۸]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Ashmolean Museum 2017.
- ↑ CDLI Literary 000357, ex. 003 (P346146)
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Steinkeller 2017, p. 61.
- ↑ Peterson 2018, p. 40.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Kvanvig 2011, p. 96.
- ↑ Kvanvig 2011, p. 418.
- ↑ Steinkeller 2017, p. 64.
- ↑ Bachvarova 2012, p. 101.
- ↑ George, Taniguchi & Geller 2010, p. 133.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Katz 2003, p. 118.
- ↑ Marchesi 2010, p. 238.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Finkel 1980, p. 71.
- ↑ George, Taniguchi & Geller 2010, p. 136.
- ↑ Peterson 2018, p. 38.
- ↑ Kvanvig 2011, p. 83.
- ↑ van Bladel 2009, p. 145.
- ↑ van Bladel 2009, pp. 145-146.
- ↑ van Bladel 2009, p. 155.
منابع[ویرایش]
- Ashmolean (2017). "Sumerian king list". Ashmolean Museum. Retrieved 2021-08-02.
- Alster, Bendt (2005). Wisdom of ancient Sumer. Bethesda, MD: CDL Press. ISBN 1-883053-92-7. OCLC 58431609.
- Bachvarova, Mary R. (2012). "From "Kingship in Heaven" to King Lists: Syro-Anatolian Courts and the History of the World". Journal of Ancient Near Eastern Religions. Brill. 12 (1): 97–118. doi:10.1163/156921212x629482. ISSN 1569-2116.
- Finkel, Irving L. (1980). "Bilingual Chronicle Fragments". Journal of Cuneiform Studies. American Schools of Oriental Research. 32 (2): 65–80. doi:10.2307/1359669. ISSN 0022-0256. JSTOR 1359669. S2CID 163499364. Retrieved 2023-01-16.
- Foster, Benjamin R. (1974). "Wisdom and the Gods in Ancient Mesopotamia". Orientalia. GBPress - Gregorian Biblical Press. 43: 344–354. ISSN 0030-5367. JSTOR 43074611. Retrieved 2023-01-16.
- Frahm, Eckhart (2018). "A Tale of Two Lands and Two Thousand Years: The Origins of Pazuzu". Mesopotamian Medicine and Magic. Studies in Honor of Markham J. Geller. Ancient Magic and Divination. Vol. 14. Brill. pp. 272–291. doi:10.1163/9789004368088_015. ISBN 9789004368088. S2CID 201576309.
- George, Andrew R.; Taniguchi, Junko; Geller, M. J. (2010). "The Dogs of Ninkilim, part two: Babylonian rituals to counter field pests". Iraq. Cambridge University Press. 72: 79–148. doi:10.1017/s0021088900000607. ISSN 0021-0889. S2CID 190713244.
- Katz, Dina (2003). The Image of the Netherworld in the Sumerian Sources. Bethesda, MD: CDL Press. ISBN 1-883053-77-3. OCLC 51770219.
- Kvanvig, Helge S. (2011). Primeval history: Babylonian, biblical, and Enochic: an intertextual reading. Supplements to the Journal for the Study of Judaism. Vol. 149. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-19612-4. OCLC 727944800.
- Lenzi, Alan (2008). "The Uruk List of Kings and Sages and Late Mesopotamian Scholarship". Journal of Ancient Near Eastern Religions. Brill. 8 (2): 137–169. doi:10.1163/156921208786611764. ISSN 1569-2116.
- Marchesi, Gianni (2010). "The Sumerian King List and the Early History of Mesopotamia". Ana turri gimilli: studi dedicati al padre Werner R. Mayer, S.J., da amici e allievi. Quaderni di Vicino Oriente. Università di Roma La Sapienza. Retrieved 2023-01-15.
- Peterson, Jeremiah (2018). "The Divine Appointment of the First Antediluvian King: Newly Recovered Content from the Ur Version of the Sumerian Flood Story". Journal of Cuneiform Studies. University of Chicago Press. 70 (1): 37–51. doi:10.5615/jcunestud.70.2018.0037. ISSN 0022-0256. S2CID 165830377.
- Steinkeller, Piotr (2017). "Writing, Kingship and Political Discourse in Early Babylonia: Reflections on the Nature and Function of Third Millennium Historical Sources". History, Texts and Art in Early Babylonia. De Gruyter. pp. 7–81. doi:10.1515/9781501504778-002. ISBN 9781501504778.
- van Bladel, Kevin (2009). The Arabic Hermes: From Pagan Sage to Prophet of Science. Oxford Studies in Late Antiquity. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-988850-4. Retrieved 2023-01-16.
- Viano, Maurizio (2016). The reception of Sumerian literature in the western periphery. Venezia. ISBN 978-88-6969-077-8. OCLC 965932920.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Al-Bīrūnī, Abū Rayḥān Muḥammad ibn Aḥmad; Juzjani, Minhaj al-Siraj (1260a) [c. 1259–1260 CE]. "Qānūn-al-mas'ūdī". In Colavito, Jason (ed.). طبقات ناصری [Tabaqat-i Nasiri]. Tabaqat-i Nasiri. Vol. 1. Translated by Raverty, Henry George. Retrieved 2021-08-01.
- Al-Bīrūnī, Abū Rayḥān Muḥammad ibn Aḥmad; Juzjani, Minhaj al-Siraj (1260b) [c. 1259–1260 CE]. "Nasiri classes (History of Iran and Islam)". The Library of the School of Jurisprudence. Retrieved 2021-08-01.
- Black, Jeremy Allen; Baines, John Robert; Dahl, Jacob L.; Van De Mieroop, Marc (2006-12-19) [c. 1900–1600 BC]. Cunningham, Graham; Ebeling, Jarle; Flückiger-Hawker, Esther; Robson, Eleanor; Taylor, Jon; Zólyomi, Gábor (eds.). "The Sumerian king list". Faculty of Oriental Studies. Electronic Text Corpus of Sumerian Literature (ETCSL) (به سومری). Translated by Jacobsen, Thorkild Peter Rudolph; Glassner, Jean-Jacques; Römer, Willem H. Ph.; Zólyomi, Gábor (revised ed.). United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland: University of Oxford (published 1997–2006). Retrieved 2021-07-31.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)