آرامگاه بزرگمهر قائنی
| آرامگاه بزرگمهر قاینی | |
|---|---|
 | |
 | |
| نام | آرامگاه بزرگمهر قاینی |
| کشور | ایران |
| استان | استان خراسان جنوبی |
| شهرستان | شهرستان قائنات |
| بخش | مرکزی |
| نام‌های دیگر | ابوذرجمهر، بوذرجمهر |
| کاربری | آرامگاه |
  آرامگاه بزرگمهر قاینی روی نقشه ایران ۳۳°۴۲′۰۴″شمالی ۵۹°۱۲′۵۹″شرقی / ۳۳٫۷۰۱°شمالی ۵۹٫۲۱۶۳°شرقی | |
آرامگاه بزرگمهر قائنی در فاصله چهار کیلومتری جنوب غربی شهر قائن و در دامنه کوهی موسوم به کوه ابوذر قرار دارد. بنای مقبره از بناهای قرن ششم و هفتم هجری است به فرم چلیپایی و با معماریی بسیار زیبا ساخته شده‌است. مصالح اصلی در ساخت بنا سنگ گچ و آجر است. درخت بنه ۷۰۰ ساله ای نیز در کنار این مقبره وجود دارد که به زیبایی اثر افزوده است.
بقعه آن چهار ایوانی است و گنبد بر فراز این ایوان‌ها استوار شده‌است. نوادگان بزرگمهر، خانواده «نوری ابوذری» هستند که هم‌اکنون اکثراً ساکن همین شهر می‌باشند. پسوند خانوادگی «ابوذری» متعلق به این خانواده و برگرفته از نام بوذر جمهر می‌باشد.[۱]
بزرگمهر قائنی[ویرایش]
یکی از عرفای نامدار، سیاست‌مدار و شاعر قرن چهارم و پنجم هجری قمری به نام قسیم بن ابراهیم بن منصور معروف بزرگمهر قائنی است.[۲] بزرگمهر قائنی حکیم ادیب، فرزانه، سیاست‌مدار و شاعر سده چهارم و ربع اول پنجم قمری است که در دربار سلطان مسعود غزنوی خدمت کرده‌است. وی به زبان فارسی و عربی سخن می‌گفته و از وی اشعار و قصیده‌هایی به جای مانده که قصیده بهاریه او از شهرت خاصی بر خوردار است. بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حکومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و در اواخر حکومت غزنویان از غزنه که پایتخت بود به قائن آمد و پس از مدتی در گذشت.
منطقه نمونه گردشگری[ویرایش]
محدوده آرامگاه بزرگمهر قائنی از تیر ماه سال ۱۳۹۳ توسط میراث فرهنگی شهرستان قائنات به یک منطقه نمونه گردشگری تبدیل گردید. مساحت این منطقه ۵۰۷ هکتار می‌باشد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «خبرگزاری جوان آنلاین».
- ↑ «بانک اطلاعات شهری خراسان جنوبی». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۴ مه ۲۰۱۵.
- ↑ «خبرگزاری میراث آریا». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۴ مه ۲۰۱۵.
