Gaspar Lax

Gaspar Lax
Información personal
Nacimiento 1487
Sariñena (Huesca)
Fallecimiento 23 de febrero de 1560
Zaragoza
Nacionalidad Española
Familia
Padres Gaspar Lax y Leonor de la Cueva
Educación
Educación Estudio Mayor de Zaragoza
Universidad de París
Educado en Universidad de Zaragoza Ver y modificar los datos en Wikidata
Alumno de John Mair Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Profesor, matemático, filósofo y escritor
Empleador Universidad de Zaragoza Ver y modificar los datos en Wikidata
Estudiantes Juan Luis Vives, Juan de Celaya, Sancho Carranza de Miranda, Francisco de Borja, Miguel Servet

Gaspar Lax (Sariñena, 1487-Zaragoza, 23 de febrero de 1560), fue un filósofo, matemático y escritor español que destacó como príncipe de la lógica,[1]​ y fue llamado príncipe de los Sofistas Parisienses.[2]​ Fue tío de Miguel Servet.[3]

Biografía[editar]

Fue uno de los siete hijos del médico Gaspar Lax y de Leonor de la Cueva. La familia se estableció en Sariñena, de donde posiblemente era la mujer, y donde nacieron algunos de sus hijos, como Gaspar, que nació en 1487.[4]

Comenzó su formación en el estudio general de artes de Zaragoza (no fue universidad hasta 1583), y más tarde pasó a la Universidad de París, graduándose en esta última en Filosofía y doctorándose posteriormente en Teología, tras lo que ejerció como profesor de filosofía y matemáticas en el Colegio de Montaigu, donde tuvo por maestro a John Mair. Mantuvo también comunicación con Pedro Ciruelo, y fue profesor de, entre otros, Juan Luis Vives.

Regresó a Zaragoza en 1516 con gran prestigio, y fue contratado en la Universidad Sertoriana de Huesca cobrando 1.000 sueldos jaqueses y recibiendo un trato especial y beneficios adicionales. Allí enseñó artes desde 1516 a 1520, el mismo año en el que se licenció en Teología en esa universidad.[5]​ Hacia 1520 impartió su primera instrucción al niño Francisco de Borja, hijo primogénito del III duque de Gandía, que terminaría siendo canonizado en el siglo XVII.[1]​ El 8 de mayo de 1520, el recién nombrado arzobispo de Zaragoza, Juan de Aragón, lo nombró maestro mayor del Estudio Mayor de Zaragoza, donde impartió clases, entre otros, a Miguel Servet,[6]​ a quien agredió en 1527, por un motivo que se desconoce, firmando la paz a través de un documento.[7]

Continuó en Zaragoza con gran reconocimiento en el mundo académico, en 1559 sufrió una ceguera y problemas de gota, y finalmente falleció 23 de febrero de 1560, después de haber desarrollado una prestigiosa carrera en Francia y España, y haber publicado gran diversidad de obras.[1][8]

Obras[editar]

  • Insolubilia magistri gasparis lax, 1508, París (imprenta de Antoine Bonnemère).[9]
  • De Syllogismis, 1509, París.[1]
  • Tractatus exponibilitum Propositionum, 1511, París.[1]
  • De Solubilibus et Insolubilibus, 1511, París.[1]
  • De Oppositionibus Propositionum cathegoricarum et earum Aequipollentiis solubilibus, 1511, París.[1]
  • De Impositionibus, 1512, París.[1]
  • Obligationes, 1512, París.[1]
  • Arithmetica speculativa, 1515, París.[1]
  • De proportionibus arithmeticis, 1515, París.[1]
  • Tractatus Summularum, 1521, Zaragoza.[1]
  • Tractatatus Parvorum Logicalium, 1521, Zaragoza.[1]
  • Summa Parvor. Logicalium, 1525, Zaragoza.[1]
  • Quaestiones phisicales, 1527, Zaragoza[1]​ (imprenta de Jorge Coci); los evaluadores la calificaron de gran ingenio y fruto de muchos años de estudio. Dedicada a micer Miguel Donlope.[10]
  • Summa Oppositionum, 1528, Zaragoza.[1]
  • De arte inveniendi medium, 1528, Zaragoza.[1]
  • Summa parvorum logicalium, 1528, Zaragoza (imprenta de Pedro Hardouin,[11]​ reeditada en la misma ciudad en 1532 en la imprenta de Jorge Coci).[12]
  • Summa Syllogismorum Magistri Gasparis aragonensis, 1528, Zaragoza (imprenta de Pedro Hardouin).[13]
  • Praedicabilia, 1529, Zaragoza.[1]
  • Quaestiones in libros Perihermenias et Posteriorum, 1532, Zaragoza.[1]
  • Tractatus Consequentiarum, 1532, Zaragoza (imprenta de Jorge Coci).[14]

Referencias[editar]

  1. a b c d e f g h i j k l m n ñ o p q r Llin Cháfer, Arturo. «Biografía de Gaspar Lax». Real Academia de la Historia. Consultado el 21 de febrero de 2023. 
  2. González Ancín y Towns, 2017, p. 147.
  3. González Ancín y Towns, 2017, p. 225.
  4. González Ancín y Towns, 2017, p. 139-143.
  5. González Ancín y Towns, 2017, p. 148-150.
  6. González Ancín y Towns, 2017, p. 151.
  7. González Ancín y Towns, 2017, p. 225-231.
  8. González Ancín y Towns, 2017, p. 233.
  9. «Insolubilia magistri gasparis lax». Zaguan - Repositorio Institucional de Documentos. Universidad de Zaragoza. Consultado el 20 de febrero de 2023. 
  10. González Ancín y Towns, 2017, p. 224.
  11. Pedraza Gracia, Manuel José. «Biografía de Pedro Harduin». Real Academia de la Historia. Consultado el 20 de febrero de 2023. 
  12. «Summa parvorum logicalium magistri Gasparis Lax aragonensis». Zaguan - Repositorio Institucional de Documentos. Universidad de Zaragoza. Consultado el 20 de febrero de 2023. 
  13. «Summa Syllogismorum Magistri Gasparis aragonensis». Zaguan - Repositorio Institucional de Documentos. Universidad de Zaragoza. Consultado el 20 de febrero de 2023. 
  14. «Tractatus co_seque_tiarum Magistri Gasparis Lax Aragone_sis». Zaguan - Repositorio Institucional de Documentos. Universidad de Zaragoza. Consultado el 20 de febrero de 2023. 

Bibliografía[editar]