Francesco V de Ventimiglia

Escudo de armas del marqués de Irache: casa de Ventimiglia combinado con la casa de Altavilla, desde 1433.[1]
Casa de Arduino, barones de Gallidoro.

Francesco V de Ventimiglia Corvino (†1708, en Palermo. Fue sepultado el 25 de agosto de 1708 en el mausoleo de San Antonio di Padova de Palermo),[2]​ fue un noble siciliano de la casa de Ventimiglia, hijo de Girólamo de Ventimiglia Spadafora y de su esposa doña Giovanna Corvino Groppo,[3]​ hija de Melchiore Corvino e Afflitto (hijo a su vez de Mariano Corvino y de María de Afflitto y de su esposa Ninfa Groppo e Mancuso.[4]

Títulos[editar]

  • XVII marqués de Irache.[5]
  • XXXI conde de Geraci.
  • grande de España.[6]
  • X príncipe de Castelbuono.
  • Príncipe de Belmontino.[7][8]
  • Barón de Castellammare del Golfo, de Pollina e San Mauro.

Matrimonio y descendencia[editar]

Casó Francesco V de Ventimiglia Corvino con Girólama de Giovanni e Arduino, de la casa de los barones de Gallidoro, investida el 1675 con los feudos de Graziano, Gallidoro, Gebbiarossa, Grasta, Miano, Rovitello e Tavernolo, con descendencia:

  • Giovanni VI de Ventimiglia de Giovanni, XVIII marqués de Irache, que sigue.
  • Doménico Antonio Ventimiglia de Giovanni (+20 de enero de 1746), usufructuario del título de príncipe de Belmontino,[9]​ por donación de su hermano Giovanni VI de Ventimiglia en 1723. Casó Domenico Antonio con Francesca Spínola e Montaperto, hija única y heredera de Luigi Spínola, príncipe de Grammonte (principado que heredará más tarde Giovanni Luigi de Ventimiglia, XX marqués de Irache) y de su esposa Melchiora de Montaperto e Bonanno, de la casa de los príncipes de Raffadali.

Fuentes[editar]

  • Existe en la Sección Nobleza del Archivo Histórico Nacional un documento referenciado como (ES.41168.SNAHN/1.69.3.8// MONCADA, CP.413, D.2) que consiste en una carta apostólica de Pablo V ordenando al arzobispo de Palermo y al obispo de Cefalú (Sicilia) velen por los bienes y propiedades de Francisco de Ventimiglia, heredero de Juan de Ventimiglia, difunto marqués de Irache, y recuperen aquellos otros bienes que hayan desaparecido.
  • Memorial genealógico de Don Juan de Ventimiglia, elevado a S.M. en el año 1660, que consta en el expediente de pruebas formado en el año 1671 a don Lanceloto Fernando Castelli Marchesi, para su ingreso en la Orden de Santiago (Sección de Órdenes Militares-Santiago-Año 1671- Exp. Num. 1722).

Línea de sucesión en el marquesado de Irache[editar]


Predecesor:
Girólamo de Ventimiglia Spadafora
Casa de Ventimiglia
Sucesor:
Giovanni VI de Ventimiglia Corvino


Bibliografía[editar]

Enlaces externos[editar]

  • Storiamediterránea, Quaderni Mediterranea, Ricerche storiche. A cura di Orazio Cancila (Cattedra di Storia Moderna c/o Facoltà di Lettere e Filosofia de Palermo). Collana diretta da Rossella Cancila. Comitato scientifico: Walter Barberis, Orazio Cancila, Pietro Corrao, Domenico Ligresti, Aurelio Musi, Walter Panciera, Alessandro Pastore, Luis Ribot García, Angelantonio Spagnoletti, Mario Tosti.
  • (enlace roto disponible en Internet Archive; véase el [//web.archive.org/web/*/https://sites.google.com/a/centrostudiventimigliani.com/www-centrostudiventimigliani-com/contact---recensioni/ventimiglia%7Ctitolo%3D historial, la primera versión y la última)., Centro Studi Ventimigliani, dirigido por el professore Carlo Fisber Polizzi.
  • (enlace roto disponible en Internet Archive; véase el [//web.archive.org/web/*/https://sites.google.com/a/centrostudiventimigliani.com/www-centrostudiventimigliani-com/time-tracker/to-dos/archivio-ventimigliano%7Ctitolo%3D historial, la primera versión y la última)., Manuscritos de la Casa Ventimiglia (Centro Studi Ventimigliani, dirigido por el professore Carlo Fisber Polizzi).

Notas y referencias[editar]

  1. En 1433 Giovanni I de Ventimiglia recibió de su rey, don Alfonso el magnánimo permiso para modificar el antiguo escudo de los Ventimiglia, que había estado usando hasta el momento, para encuadrarlo con las armas de los Altavilla. Referencias: Feudalità viva: Migaido, Camillo Filangeri, Edizioni Dell'Ippocampo, Messina 1969, Pag 31 y Esempi di Pittura siculo-catalana tra i nebrodi e le madonie: il maestro di Migaido, Grazia Musolino, Archivio Storico Messinese (Società Messinese di Storia Patria, Vol 64 dal la fondazione III serie LV), Messina 1993, Pag 30.
  2. Appunti per a una storia delle epidemie a Castelbuono, Orazio Cancila, II parte, Pag 2.
  3. Giovanna tuvo un hermano, Antonio, que fue el heredero de títulos y propiedades, pero murió sin descendencia legítima, por lo que todo el patrimonio de las casa Corvino y Groppo fue heredado más tarde por Giovanna. I Corvino, Ignazio Gattuso, Pag 30.
  4. Della Sicilia Nobile, Volumen II, Parte II Libro III, Pag 395.
  5. Investido el 14 de marzo de 1707.
  6. Real Privilegio de Don Felipe V en en 22 de julio de 1710, Archivo Histórico Nacional, Sección de Consejos Suprimidos, Leg. 8976, Num 216.
  7. En 1681, ‘per eredità dello zio Mariano Corvino’.
  8. Mariano Corvina e Grippa fue investido príncipe de Corvino el 2 de octubre de 1677, pero murió sin descendencia directa, por lo que testó a favor de su sobrino (hijo de su hermana Giovanna Corvino e Grippa). Francesco V de Ventimiglia fue investido príncipe de Belmontino el 30 de noviembre de 1681. Della Sicilia Nobile, Volumen II, Parte II Libro I, Pag 150.
  9. Giovanni VI de Ventimiglia de Giovanni fue investido el 29 de febrero de 1716, pero renunció al principado en favor de su hermano Doménico Antonio de Ventimiglia, que fue investido el 2 de octubre de 1723, siendo esta rama donde seguirá definitivamente el principado.Della Sicilia Nobile, Volumen II, Parte II Libro I, Pag 150.