Химн на Бразилия
 | За информацията в тази статия или раздел не са посочени източници. Въпросната информация може да е непълна, неточна или изцяло невярна. Имайте предвид, че това може да стане причина за изтриването на цялата статия или раздел. |  |
| Hino Nacional Brasileiro | |
Национален химн на Бразилия | |
.jpg) Музика и ноти на бразилския химн | |
| Превод на името | Национален химн на Бразилия |
|---|---|
| Текст | Осорио Дуке Eстрада, 1909 |
| Музика | Франсиско Мануeл да Силва, 1831 |
| Приет | 1831 |
| Hino Nacional Brasileiro в Общомедия | |
Националният химн на Бразилия (Hino Nacional Brasileiro) е съставен от Франсиско Маноел да Силва, след независимостта на Бразилия от Португалия през 1822 г. и става официален едва през 1890 г.
Преди настоящият химн се е ползвал Hino da Independência, съставен от император Педро I
Текст[редактиране | редактиране на кода]
| Hino Nacional Brasileiro (Текст на португалски) | |
|---|---|
| Първа строфа | Втора строфа |
| Ouviram do Ipiranga as margens plácidas De um povo heroico o brado retumbante, E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos, Brilhou no céu da Pátria nesse instante. Se o penhor dessa igualdade Conseguimos conquistar com braço forte, Em teu seio, ó Liberdade, Desafia o nosso peito a própria morte! Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, um sonho intenso, um raio vívido, De amor e de esperança à terra desce, Se em teu formoso céu, risonho e límpido, A imagem do Cruzeiro resplandece. Gigante pela própria natureza, És belo, és forte, impávido colosso, E o teu futuro espelha essa grandeza. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil! | Deitado eternamente em berço esplêndido, Ao som do mar e à luz do céu profundo, Fulguras, ó Brasil, florão da América, Iluminado ao sol do Novo Mundo! Do que a terra mais garrida Teus risonhos, lindos campos têm mais flores, "Nossos bosques têm mais vida", "Nossa vida" no teu seio "mais amores". (*) Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, de amor eterno seja símbolo O lábaro que ostentas estrelado, E diga o verde-louro dessa flâmula - Paz no futuro e glória no passado. Mas se ergues da justiça a clava forte, Verás que um filho teu não foge à luta, Nem teme, quem te adora, a própria morte. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil! |